Η επικράτηση του Ολυμπιακού επί της Γαλατά ήταν τόσο άνετη, που πέρασε σε δεύτερη μοίρα μπροστά στην ολοκλήρωση της απόκτησης του Βασίλη Καββαδά, αλλά και την φασαρία μεταξύ του Μπονσού και των Μπέγκιτς-Πρίντεζη. Κοινός… παρανομαστής και των δύο ζητημάτων, το… ξύλο με την καλή του έννοια. Πάμε να εξηγήσουμε…
Ο Καββαδάς είναι ένας «χτυπιάς» (sic) που όμοιος του δεν υπάρχει στο Ελληνικό μπάσκετ, ου μην και στο Ευρωπαϊκό. Μην ξεγελιέστε από την αδιάφορη παρουσία του στον Πανιώνιο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Τα χνώτα του με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο δεν ταίριαξαν ποτέ, το παρασκήνιο στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι αρκετό (αλλά και… θολό) και η συνεργασία του με την ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν αδιέξοδη.
Το πραγματικό πρόσωπο του Έλληνα σέντερ φάνηκε στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Δίχως να έχει πρότερη εμπειρία, με μπόι που δεν ξεπερνάει τα 205 εκατοστά στάθηκε παλικαρίσια απέναντι σε θηρία σαν τον Μαρκ Γκασόλ, τον οποίο είχε… ξυλοφορτώσει δίχως έλεος στον αγώνα της Λουμπλιάνας.
Σε πρώτη φάση, αυτό θα του ζητήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας: Να παίξει σκληρή άμυνα απέναντι σε αντίπαλους σέντερ και συνάμα να τελειώσει φάσεις μέσα από «πικ εν ρολ».
Μια ενδιαφέρουσα όσο και σημαντική διάσταση είναι πως ο Βασίλης Σπανούλης «γούσταρε» να παίζει με τον Καββαδά στην Εθνική, καθώς η συνεργασία τους έμοιαζε σαν αυτή που είχε με τον Τζόι Ντόρσει το 2012. Δηλαδή ο Νικαιώτης σέντερ «προστάτευε» τα μετόπισθεν και έπαιρνε τις απολύτως απαραίτητες φάσεις (ως επί το πλείστον μέσα από «πικ εν ρολ») στην επίθεση, δίχως να κάνει μούτρα η παράπονα.
Αν κάνει τα ίδια με την ερυθρόλευκη φανέλα την τρέχουσα σεζόν, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Από κει και πέρα, θα έχει τουλάχιστον δύο χρόνια (όσα είναι εγγυημένο το συμβόλαιο του) και μάξιμουμ τέσσερα για να βελτιώσει τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού του. Ο Μπαρτζώκας είναι ο ιδανικός προπονητής για να το πετύχει, καθώς είχε εισηγηθεί την απόκτηση του στο Μαρούσι, ενώ αργότερα υπό την δική του καθοδήγηση στον Πανιώνιο, μπόρεσε να κάνει το «ξεπέταγμα».
Παράλληλα ο Ολυμπιακός είναι η σωστή ομάδα για να γίνει παίκτης κορυφαίου επιπέδου, κάτι που δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Οι περιπτώσεις των Παπανικολάου, Σλούκα και Μάντζαρη «μιλάνε» από μόνες τους…
Πάμε τώρα και στον καβγά μεταξύ Μπονσού,Μπέγκιτς και Πρίντεζη. Διαφωνούμε με την έκταση που πήρε, διότι ήταν ένα αρνητικό περιστατικό που προέκυψε από την ένταση της στιγμής και όχι από κάποια κόντρα μεταξύ παικτών, συλλόγων ή ενδεχομένως και χωρών, καθώς αντιμέτωπες ήταν μια Ελληνική με μια Τουρκική ομάδα.
Στο ΣΕΦ, λοιπόν, οι σφυγμοί του Μπονσού και του Μπέγκιτς «χτύπησαν κόκκινο» και έπαιξαν μπουνιές. Ο κόσμος αντέδρασε και μετά από ένα τέταρτο όλοι είχαν ηρεμήσει.
Το ξύλο που προέρχεται μέσα από την έντασης της στιγμής, είναι μέρος της ζωής. Προς αποφυγήν κάθε παρανοήσεως, εννοείται πως είναι καταδικαστέο και χρήζει τιμωρίας. Αλλά δεν αποτελεί και το τέλος του κόσμου. Στην Αμερική το τιμωρούν και το ξεπερνάνε μέσα σε μερικά λεπτά. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ακραίες περιπτώσεις σαν την αποβολή των 73 αγώνων του Ρον Αρτέστ, ή των 64 αγώνων του Λατρέλ Σπρίουελ.
Πέρσι ο Καρμέλο Άντονι πήγε στο πούλμαν των Σέλτικς και έβρισε τον Κέβιν Γκαρνέτ επειδή είχαν λογοφέρει στο παρκέ. «Έφαγε» μια αγωνιστική αποβολή από το ΝΒΑ, που «μεταφράστηκε» σε 186.000 χαμένα δολαρία. «Παναγία» έγινε μετά ο «Μέλο»…
Έτσι και στην δική μας περίπτωση. Μπονσού, Μπέγκιτς και Πρίντεζης θα χάσουν μερικές χιλιάδες ευρώ και δεν θα το ξανακάνουν. Κάπου εκεί η υπόθεση κλείνει…
Ο Καββαδάς είναι ένας «χτυπιάς» (sic) που όμοιος του δεν υπάρχει στο Ελληνικό μπάσκετ, ου μην και στο Ευρωπαϊκό. Μην ξεγελιέστε από την αδιάφορη παρουσία του στον Πανιώνιο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Τα χνώτα του με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο δεν ταίριαξαν ποτέ, το παρασκήνιο στην συγκεκριμένη υπόθεση είναι αρκετό (αλλά και… θολό) και η συνεργασία του με την ομάδα της Νέας Σμύρνης ήταν αδιέξοδη.
Το πραγματικό πρόσωπο του Έλληνα σέντερ φάνηκε στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας. Δίχως να έχει πρότερη εμπειρία, με μπόι που δεν ξεπερνάει τα 205 εκατοστά στάθηκε παλικαρίσια απέναντι σε θηρία σαν τον Μαρκ Γκασόλ, τον οποίο είχε… ξυλοφορτώσει δίχως έλεος στον αγώνα της Λουμπλιάνας.
Σε πρώτη φάση, αυτό θα του ζητήσει ο Γιώργος Μπαρτζώκας: Να παίξει σκληρή άμυνα απέναντι σε αντίπαλους σέντερ και συνάμα να τελειώσει φάσεις μέσα από «πικ εν ρολ».
Μια ενδιαφέρουσα όσο και σημαντική διάσταση είναι πως ο Βασίλης Σπανούλης «γούσταρε» να παίζει με τον Καββαδά στην Εθνική, καθώς η συνεργασία τους έμοιαζε σαν αυτή που είχε με τον Τζόι Ντόρσει το 2012. Δηλαδή ο Νικαιώτης σέντερ «προστάτευε» τα μετόπισθεν και έπαιρνε τις απολύτως απαραίτητες φάσεις (ως επί το πλείστον μέσα από «πικ εν ρολ») στην επίθεση, δίχως να κάνει μούτρα η παράπονα.
Αν κάνει τα ίδια με την ερυθρόλευκη φανέλα την τρέχουσα σεζόν, όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Από κει και πέρα, θα έχει τουλάχιστον δύο χρόνια (όσα είναι εγγυημένο το συμβόλαιο του) και μάξιμουμ τέσσερα για να βελτιώσει τα υπόλοιπα κομμάτια του παιχνιδιού του. Ο Μπαρτζώκας είναι ο ιδανικός προπονητής για να το πετύχει, καθώς είχε εισηγηθεί την απόκτηση του στο Μαρούσι, ενώ αργότερα υπό την δική του καθοδήγηση στον Πανιώνιο, μπόρεσε να κάνει το «ξεπέταγμα».
Παράλληλα ο Ολυμπιακός είναι η σωστή ομάδα για να γίνει παίκτης κορυφαίου επιπέδου, κάτι που δεν χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης. Οι περιπτώσεις των Παπανικολάου, Σλούκα και Μάντζαρη «μιλάνε» από μόνες τους…
Πάμε τώρα και στον καβγά μεταξύ Μπονσού,Μπέγκιτς και Πρίντεζη. Διαφωνούμε με την έκταση που πήρε, διότι ήταν ένα αρνητικό περιστατικό που προέκυψε από την ένταση της στιγμής και όχι από κάποια κόντρα μεταξύ παικτών, συλλόγων ή ενδεχομένως και χωρών, καθώς αντιμέτωπες ήταν μια Ελληνική με μια Τουρκική ομάδα.
Στο ΣΕΦ, λοιπόν, οι σφυγμοί του Μπονσού και του Μπέγκιτς «χτύπησαν κόκκινο» και έπαιξαν μπουνιές. Ο κόσμος αντέδρασε και μετά από ένα τέταρτο όλοι είχαν ηρεμήσει.
Το ξύλο που προέρχεται μέσα από την έντασης της στιγμής, είναι μέρος της ζωής. Προς αποφυγήν κάθε παρανοήσεως, εννοείται πως είναι καταδικαστέο και χρήζει τιμωρίας. Αλλά δεν αποτελεί και το τέλος του κόσμου. Στην Αμερική το τιμωρούν και το ξεπερνάνε μέσα σε μερικά λεπτά. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε ακραίες περιπτώσεις σαν την αποβολή των 73 αγώνων του Ρον Αρτέστ, ή των 64 αγώνων του Λατρέλ Σπρίουελ.
Πέρσι ο Καρμέλο Άντονι πήγε στο πούλμαν των Σέλτικς και έβρισε τον Κέβιν Γκαρνέτ επειδή είχαν λογοφέρει στο παρκέ. «Έφαγε» μια αγωνιστική αποβολή από το ΝΒΑ, που «μεταφράστηκε» σε 186.000 χαμένα δολαρία. «Παναγία» έγινε μετά ο «Μέλο»…
Έτσι και στην δική μας περίπτωση. Μπονσού, Μπέγκιτς και Πρίντεζης θα χάσουν μερικές χιλιάδες ευρώ και δεν θα το ξανακάνουν. Κάπου εκεί η υπόθεση κλείνει…
Πηγή: www.olympiacos24.gr