Μοιάζει με την υλοποίηση του «τέλειου» καλοκαιρινού σεναρίου. Από το απόγευμα της κλήρωσης του Αυγούστου, στο Μόντε Κάρλο και την δημιουργία του «προγράμματος», έμοιαζε ιδεατό. Να μπορεί ο Ολυμπιακός να παίξει μια ολόκληρη πρόκριση, τελευταία αγωνιστική εντός έδρας. Απέναντι στην Άντερλεχτ. Με… κερασάκι; Να επιβεβαιωθεί η αρχική εκτίμηση και οι Βέλγοι να είναι εκτροχιασμένοι.Αυτό ακριβώς συμβαίνει λοιπόν. Η ομάδα του Μίτσελ απόψε βρίσκεται απέναντι σε μια μεγάλη πρόκληση, έχοντας τις καλύτερες προϋποθέσεις. Και τα υπόλοιπα στο γήπεδο. Στον «τελικό» πρόκρισης. Εκεί που θα πρέπει το… πλεονέκτημα να γίνει γεγονός. Το μάξιμουμ είναι το εισιτήριο της παρουσίας στις «16» καλύτερες ομάδες της διοργάνωσης. Το μίνιμουμ; Δεδομένα δεν το θέλει κανείς, αλλά υπάρχει σαν μαξιλαράκι ασφαλείας. Μια παρουσία στους «32» του Γιουρόπα που έχει κλειδώσει από την 4η και όλας αγωνιστική, έπειτα από τη νίκη με τη Μπενφίκα.
Και μέχρι να έρθει η ώρα απόψε για το τελικό αποτέλεσμα, άρα και για τα… νεότερα σε ότι αφορά στο φετινό ταξίδι; Μια παρατήρηση 7ετίας, που αν μη τι άλλο δείχνει την πρόοδο του Ολυμπιακού στα κύπελλα Ευρώπης. Από το 2007 και έπειτα, οι Ερυθρόλευκοι μόνο μια φορά βρέθηκαν εκτός… διαδικασίας. Το καλοκαίρι του 2010. Την περίοδο της επανεκκίνησης, με την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος. Ο αποκλεισμός από την Μακάμπι, που λίγες ημέρες αργότερα ξανάφερε τον Βαλβέρδε στο μεγάλο λιμάνι.
Πέραν τούδε; Ο Ολυμπιακός κάθε χρόνο καταφέρνει να φτάσει σε νοκ άουτ αναμετρήσεις. Παίζει στην Ευρώπη τουλάχιστον μέχρι τον Φλεβάρη. Το 2008 και το 2010 με την Τσέλσι και την Μπορντό στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2009, το 2012 και το 2013 με Σεντ Ετιέν, Ρούμπιν Καζάν και Λεβάντε στο Γιουρόπα. Και βέβαια ότι και να γίνει απόψε υπάρχει δεδομένα συνέχεια και στη φετινή σεζόν.
Όλα αυτά τα χρόνια δεν έγινε κάτι… παραπάνω. Δεν προέκυψε ένας προημιτελικός για παράδειγμα. Με τη συχνότητα όμως που ο Ολυμπιακός φλερτάρει αυτή την υπέρβαση, δείχνει να έχει μπει σε μια τροχιά. Προκαλεί την τύχη του, έχει σταθεροποιηθεί σε ένα επίπεδο και μέσα από την επένδυση που γίνεται αναζητά το παραπάνω. Έπειτα από το φετινό καλοκαίρι, οι Ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν να δημιουργούν μια απολύτως νέα ομάδα που θα αποτελέσει τον κορμό των επόμενων χρόνων. Η λογική λέει λοιπόν ότι παρόμοιες ευκαιρίες θα συνεχίσουν να έρχονται.
Σε αυτό το διάστημα (2007-2008, 2013-2014) οι Πειραιώτες συμμετείχαν πέντε φορές σε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ. Αν σήμερα επικρατήσουν θα συνεχίσουν ένα σερί που τους θέλει να μην ολοκληρώνουν τη συγκεκριμένη «φάση» με λιγότερους από 9 βαθμούς. Με ποσοστό τουλάχιστον 50% δηλαδή. Όλες τις χρονιές. Με όλους τους προπονητές. Με τις τόσες αλλαγές στο ρόστερ. Συγκεκριμένα σε 29 αναμετρήσεις, για τη φάση των ομίλων της κορυφαίας διοργάνωσης, οι νταμπλούχοι έχουν 14 νίκες, 4 ισοπαλίες και 11 ήττες. Εάν και εφόσον λοιπόν σήμερα οι νίκες γίνονται 15, και ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει και τυπικά τα «μισά» ματς του, σε αυτές τις πέντε παρουσίες.
Επιπλέον; Δεν υπάρχει σεζόν χωρίς «αποτέλεσμα» μακριά από το Φάληρο. Και δεν υπάρχει σεζόν που οι Ερυθρόλευκοι δεν έδειξαν ανταγωνιστικοί. Δεν είναι «κατόρθωμα» από εκείνα που θα εξυμνηθούν. Αλλά είναι η ουσία στην προσπάθεια που κάνει ο Ολυμπιακός τα τελευταία χρόνια. Και έχει σημασία και κάτι ακόμη. Ότι όλο αυτόν τον καιρό, οι Πειραιώτες κατακτούν και το πρωτάθλημα (με εξαίρεση το 2010).
Ειδικά φέτος, η ομάδα του Μίτσελ κάνει ίσως την ωριμότερη παρουσία της στα «αστέρια». Σε ένα ισχυρό δείγμα πέντε αγώνων, έχει βρεθεί μόνο ένα ημίχρονο (με την Παρί στην πρεμιέρα)… εκτός διαδικασίας. Κατά τα άλλα; Δεν υπάρχει αναμέτρηση που να μην τη διεκδίκησε, που να μην τη πάλεψε, που να μην επιχείρησε το αποτέλεσμα μέχρι το φινάλε. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Λισαβόνα (1-1) και στο Παρίσι (2-1), χάθηκαν τρεις βαθμοί στο 90΄. Βαθμοί που εάν και εφόσον θα είχαν κλειδώσει καιρό τώρα την πρόκριση.
Πηγή : www.gazzetta.gr