Δεν μπαίνω στη διαδικασία να σχολιάσω τι παίκτης είναι ο Μουν που θα αντικαταστήσει τον Πετγουέι. Γελάω με τον παραλληλισμό που γίνεται λόγω της θητείας τους στους Χάρλεμς και απλώς δεν ασχολούμαι. Άλλωστε ο Τζαμάριο στη θητεία του στο ΝΒΑ έχει δείξει πολύ θετικά στοιχεία. Για τα δεδομένα της εποχής μάλιστα και ψωνίζοντας αναγκαστικά από το τρίτο ράφι θα ήταν λίρα εκατό εάν ο Ολυμπιακός έψαχνε στην πραγματικότητα «τριάρι» ή «τεσσάρι».
Και κάπου εδώ αρχίζει (κατά την άποψή μου) το πρόβλημα. Ο πρωταθλητής Ευρώπης πήρε ένα «τριαρο-τεσσάρι», ενώ πάσχει στη θέση «πέντε» και ενδεχομένως θα χρειαζόταν ένα «τεσσαρο-πεντάρι». Βλέπετε, ο Μπέγκιτς είναι άφαντος, ο Σίμονς κάνει στην καλύτερη περίπτωση για τρίτος ψηλός κι ο μόνος αξιόπιστος (καλός!!!) είναι ο Ντάνστον. Τον Καβαδά τον πήρε και δεν τον χρησιμοποιεί, προφανώς λόγω απειρίας. Άρα ας υποθέσουμε ότι τον ετοιμάζει.
Τι παρέσυρε (κατά τη γνώμη μου)-οδήγησε τον Μπαρτζώκα και τον Ολυμπιακό στην επιλογή του Μουν;
Μα φυσικά η εμμονή ότι η ομάδα πρέπει να «ματσάρει» στον Παναθηναϊκό, δηλαδή στα αθλητικά στοιχεία του Γκιστ και του Λάσμε. Αυτό μπορεί να αποδώσει στην Ελλάδα (που δεν το πιστεύω), αλλά το πιθανότερο είναι ότι θα δημιουργήσει προβλήματα στο ζωγραφιστό στην Ευρωλίγκα, όταν οι αντίπαλοι προπονητές αποφασίσουν (και μπορέσουν) να χτυπήσουν εκεί.
Δε λέω ότι η μεταγραφή του Μουν είναι καταστροφική. Λέω όμως ότι θα μπορούσε με μια διαφορετική επιλογή να έχει γεμίσει καλύτερα το ρόστερ σε θέσεις που η ομάδα εμφανέστατα πονάει. Δεν είναι εύκολο πράγμα να πηγαίνεις σε δυο αναγκαστικές αλλαγές μεσούσης της περιόδου και μάλιστα σε κρίσιμο σημείο. Αν όμως σου κάτσει η στραβή πρέπει να έχεις καθαρό μυαλό να δεις τα κενά σου. Όχι σε σχέση με τον αντίπαλο, αλλά σε σχέση με το δικό σου παιχνίδι.
Διότι αν όντως ο Μπαρτζώκας θέλει να «ματσάρει» στον αντίπαλο και αυτό δεν είναι θεωρία της δικής μου καλπάζουσας φαντασίας, κάνει ένα μεγάλο λάθος.
Η καλύτερη-ποιοτικότερη-πιο φρέσκια (γιατί τέτοια είναι ο Ολυμπιακός) ομάδα οδηγεί τις εξελίξεις, δεν τις ακολουθεί. Διαμορφώνει καταστάσεις, δεν πάει να προσαρμοστεί σε αυτές.
Όπως πάντα συμβαίνει πάντα, ο προπονητής έχει κάτι καλύτερο στο μυαλό του. Θα περιμένουμε να το δούμε. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα περιμένουμε στη γωνία για να... «κράξουμε» ή να αποθεώσουμε εκ των υστέρων.
Και κάτι τελευταίο. Όσοι (και είστε πολλοί) έχετε διαγνώσει εμπάθεια για τον πρώτο Έλληνα προπονητή που κατέκτησε Ευρωλίγκα, κάνετε λάθος. Εξάλλου, τα περισσότερα απ’ όσα επισημαίνουμε , αποτελούν επισημάνσεις και του ιδίου. Με εξαίρεση τη διαιτησία. Εκεί τον έχουν βάλει σ’ ένα πολύ άσχημο παιχνίδι, το οποίο απέχει έτη φωτός από το πραγματικό προφίλ του κόουτς που γνωρίσαμε στο Μαρούσι. Επίσης, ο σεβασμός στο πρόσωπο του είναι αυτονόητος. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα «αγιογραφούμε» μονίμως, ούτε μας στερεί το δικαίωμα να θεωρούμε κάποιον άλλον καλύτερο σε κάποιον τομέα της δουλειάς. Κρίνουμε, κρινόμαστε, συζητάμε. Δεν
απαξιώνουμε, δεν πετάμε στα σκουπίδια.
Απλώς όταν το... «φεγγάρι» βγαίνει (κατά την άποψή μας) σε λάθος θέση, θα το καταγράψουμε. Κι εν συνεχεία η ζωή θα μας κρίνει.
Αυτά τα ολίγα κι εδώ είμαστε να τα λέμε...
Αυτά τα ολίγα κι εδώ είμαστε να τα λέμε...
Πηγή : www.pamesports.gr