Ένα τόσο εύκολο απόγευμα με τον Αστέρα, είναι αλήθεια ότι δεν το περίμενα ή τουλάχιστον δεν το υπολόγιζα να έχει γίνει σε μία ώρα αγώνα, δεδομένων και τωναπουσιών της ομάδας μας.
Η ποιότητα όμως αυτού του Ολυμπιακού είναι τέτοια που,πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι για το πόσο έχει «ξεφύγει» από τα ελληνικά δεδομένα. Κι ας παίζει με ελλείψεις. Κι ας αντιμετωπίζεται με τη γνωστή μέθοδο του σκληρού παιχνιδιού.
Ο Αστεράκος …έδειξε τις δυνατότητές του από το πρώτο λεπτό, με τον γνωστό τρόπο. Κλωτσιές, σπρωξιές και διαμαρτυρίες από πάνω. Και αυτό ήταν το βασικό του λάθος διότι κάπου εκεί εκνευρίστηκε ο Μανωλάς, ο Παπάζογλου (αυτοί που αντέδρασαν πρώτοι) αλλά και οι επιθετικοί και ξεκίνησαν τα «όργανα» από το 10λεπτό και μετά…
Ενας Ολυμπιακός που είχε διάθεση να βάλει τη μπάλα κάτω και γρήγορα και έδειξε ότι αργά η γρήγορα θα άνοιγε σαν ώριμο φρούτο την άμυνα του Αστέρα.
Κάτι ο Κάμπελ που πέρναγε τους αμυντικούς για πλάκα, κάτι οι εμπνεύσεις του Τσόρι, κάτι οι επελάσεις τουΒάις, κάποια στιγμή άρχισε η τιμωρία. Και μαζί και το μαρτύριο του Αστεράκου που έμεινε στις χαζές διαμαρτυρίες, χωρίς λόγο.
Το 2-0 του πρώτου ημιχρόνου (συν την αποβολή του Μπαράλες) ήταν αρκετό για να δείξει τι μας προμήνυε το β’ ημίχρονο. Και αυτό έγινε αφού πρώτα δόθηκε ένα 10λεπτό στον Αστέρα να …νομίζει ότι μπορεί να αντιδράσει.
Κάμπελ, Ολαϊτάν, Βάις και Χολέβας έκαναν γιο γιο τους φαφλατάδες Αρκάδες που απλά μέτραγαν τον κόσμο που μπαινόβγαινε στην περιοχή τους…
Μέχρι και ο Μανιάτης έγινε εξτρέμ για να δώσει ασίστ στον Μπονγκ (τον στόπερ σήμερα) !!!
Για τέτοιο πάρτυ μέσα στην άμυνα του δύσμοιρου Αστέρα μιλάμε…
Ηταν δε τέτοια η σύγχυση του Αστεράκου, που μετά το 4ο γκολ, παρότι έπαιζε με δέκα παίκτες, ο προπονητής του πέρασε μέσα και τρίτο στόπερ (!) για να γλιτώσει την πλήρη διάλυση !!!
Από κει και πέρα οι παίκτες της ομάδας μας έχασαν το «μάτι της τίγρης» που είχαν μέχρι τότε, χαλάρωσαν και ό,τι έγινε στο τελευταίο μισάωρο ήταν από ατομικές ενέργειες και μόνο.
Αλλωστε ήταν εμφανές πια ότι – όσο κι αν φώναζε ο Μίτσελ από τον πάγκο για σωστές επιθέσεις – οι παίκτες δεν ήθελαν να ξεφτιλίσουν περισσότερο τον Αστεράκο…
Οσο για τους παίκτες της ομάδας της Αρκαδίας, ας πουν κι ένα «ευχαριστώ» που δεν επαναλήφθηκε η παλιά καλή εφτάρα…
Σε ότι αφορά στην απόδοση της ομάδας μας, αυτό που πρέπει να τονίσουμε είναι ότι για ακόμα ένα παιχνίδι απόντος του Μήτρογλου, ο Μίτσελ χρησιμοποιεί το μεγαλύτερο όπλο που έχει στη διάθεση του. Την ταχύτητα των παικτών του.
Ακόμα κι αν ο «μαέστρος» της μπάντας Ντομίνγκεζ δεν είναι γρήγορος, η εκμετάλλευση των Κάμπελ, Βάις, Ολαϊτάν, Σαλίνο και Σαβιόλα (σήμερα όχι οι δύο τελευταίοι) είναι απίστευτα παραγωγική και θεαματική.
Με τον «Μητρο-γκολ», ο τρόπος παιχνιδιού θα αλλάξει και πάλι φυσικά. Ωστόσο, αυτό που είναι πλέον ηλίου φαεινότερο είναι ότι η ομάδα μας επί Μίτσελ έχει παραπάνω από έναν τρόπους να διαλύσει τον αντίπαλο. Πράγμα που ούτε ο Βαλβέρδε δεν είχε καταφέρει…
Ο Ολυμπιακός του Μίτσελ είναι απρόβλεπτος, παράγει και ουσία και θέαμα και ευχαριστεί τον κόσμο του.
Οσο για τις προκρίσεις (όπως σήμερα) και τους τίτλους, απλά θα πω μία φράση:
Η «ταρίφα» συνεχίζεται και όποιος θέλει να τη δοκιμάσει, ας περιμένει τη σειρά του.
Πηγή : www.aionioi.com