Τώρα που δεν έχουμε υποχρεώσεις στο ποδόσφαιρο βρίσκω την ευκαιρία να πω δυο λόγια για τον μπασκετικό Ολυμπιακό. Η ομάδα μας έχει ξεκινήσει πολύ καλά αφού είμαστε αήττητοι στα πρώτα 14 παιχνίδια. Έχουμε καταφέρει να νικήσουμε τον ΠΑΟ στο ΣΕΦ και στην Ευρωλίγκα έχουμε σχεδόν καπαρώσει την πρωτιά στον όμιλο.
Παρ’ όλα αυτά η ομάδα έχει δείξει αρκετά σκαμπανεβάσματα και τάσεις αυτοκτονίας είτε χάνοντας διαφορές είτε νικώντας στο τέλος αφού στο μεγάλυτερο διάστημα του αγώνα έπαιζε νωθρά. Το ερώτημα των φιλάθλων λοιπόν εδώ και καιρό είναι αν πρέπει να ανησυχούμε ή όχι παρά το αήττητο μέχρι στιγμής. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι δεν τρέχει λόγος ανησυχίας. Είμαι της άποψης ότι καμία ομάδα δεν μπορεί όλη την χρονιά να παίζει τρομερό μπάσκετ.
Κάποια στιγμη θα υπάρξει κοιλιά. Το θέμα είναι ότι αυτή η κοιλιά να μην γίνει στα κρίσιμα ματς. Και για να δικαιολόγησω την άποψη μου θα μιλήσω για την πορεία του Θρύλου τα τελευταία χρόνια και πότε έπαιζε καλά πότε όχι.
Θα ξεκινήσω από το 2005-2006. Την χρονιά εκείνη είχαμε δημιουργήσει ένα ταλαντούχο σύνολο. Στην πρώτη φάση τότε είμασταν ασταθής και κερδίζαμε κυρίως μόνο στο ΣΕΦ και τερματίσαμε πέμπτοι σε όμιλο 8 ομάδων. Πήγαμε στο top-16 και τότε φορμαριστήκαμε και περάσαμε στους 8 φτάνωντας μια ανάσα και από την τετράδα αφού κοντράραμε στα ίσα την μεγάλη τότε Μακάμπι νικώντας στο τρίτο ματς στο Ισραήλ το τελευταίο λεπτό με δύο πόντους, όμως λόγω απειρίας χάσαμε 77-73. Την επόμενη χρονιά 2006-2007 ξεκινήσαμε πολύ καλά νικώντας την φοβερή τότε Ταουγκρές(Λαμποράλ Κούτσα φέτος-πως την κατάντησαν έτσι αυτήν την ομάδα, κρίμα) με 18 πόντους στο ΣΕΦ και όλοι λέγαμε ότι θα βλέπαμε φοβερό μπάσκετ εκείνη την χρονία. Έλα όμως που δεν έγινε τελικά..
Η Εφές μας κέρδισε μέσα-έξω με διαφορές κοντά στους 20 πόντους, τερματίσαμε τρίτοι στην πρώτη φάση, περάσαμε με δυσκολία στους 8 σε εύκολο σχετικά όμιλο και αποκλειστήκαμε εύκολα από την Ταουγκρές όπου την συνταντήσαμε πάλι και μας κέρδισε με 25 πόντους στην Ισπανία και 6 στο ΣΕΦ. Το 2007-2008 η ομάδα είχε ξεκινήσει χάλια τερματίσαμε πέμπτοι στον όμιλο, διώξαμε τον Γκέρσον και φέραμε τον Γιαννάκη. Ο Γιαννάκης έδωσε άλλη πνοή στην ομάδα και την έφτασε σε εκπληκτικά επίπεδα φόρμας στο top 16 αφού νίκησε εκτός της Μακάμπι και απέκλεισε την Ρεάλ στο τελευταίο ματς εκείνης της φάση στο ΣΕΦ. Το αποκορύφωμα ήταν το μεγάλο διπλό επί της ΤΣΣΚΑ στην φάση των 8 με 74-76. Καπού εκεί η ομάδα όμως δεν άντεξε και έχασε στο ΣΕΦ και έπειτα στην Ρωσία έχασε με 25 πόντους.
Μέχρι εδώ κάποιος μπορεί να μου πει ότι σε αυτές τις χρονιές παίξαν κι άλλα πράγματα ρόλο. Θα συμφωνήσω. Σε αυτές τις χρονιές ουσιαστικά χτίζαμε ομάδα σιγά σιγά και είχαμε μάλιστα και ατυχίες με πιο τρανταχτή, τον τραυματισμό του Ματσιγιάουσκας και έτσι δεν ήμασταν έτοιμοι για την κορυφή. Όμως ακόμα κι αυτές τις χρονιές παίζαμε καλό μπάσκετ μέχρι ένα σημείο και δεν μπορούσαμε να το κρατήσουμε σε όλη την σεζόν. Το ίδιο λοιπόν σκηνικό(δηλαδή να μην μπορούμε να παίζουμε καλό μπάσκετ όλη την χρονιά) θα συνέβαινε κι αν είχαμε καλύτερη ομάδα. Απόδειξη; Οι αμέσως επόμενες χρονιές που εκτοξεύτηκε το μπάτζετ..
Το 2008-2009 είχαμε την άφιξη Τσίλντρες στην ομάδα και οι προσδοκίες είχαν φτάσει στα ύψη. Παίξαμε κάποια καλά παιχνίδια εκείνη την περίοδο παρ’όλα αυτά όμως πάλι φαινόταν η ομάδα ότι θα σταματούσε πάλι στους 8. Προς έκπληξη όμως όλων στο τελευταίο ματς τους top 16 κάνουμε ένα επικό διπλό στην Βιτόρια επί της Τάου και πήραμε το πλεονέκτημα έδρας. Στους 8 βρήκαμε την Ρεάλ και την περάσαμε εύκολα με 3-1 και φτάσαμε επιτέλους Final4. Δυστυχώς όμως χάσαμε από τον ΠΑΟ με δύο πόντους στον ημιτελικό.
Το 2009-2010 κρατήσαμε τον Τσίλντρες, φέραμε και Κλέιζα και αυτόματα γίναμε φαβορί της διοργάνωσης. Φτάσαμε αέρα στο Final 4 και όλα έδειχναν ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Όμως εξελίχθηκαν διαφορετικά τα πράγματα. Παίξαμε με Παρτιζάν μια ομάδα καλή αλλά σε καμία περίπτωση φόβητρο και με την ψυχή στο στόμα κερδίσαμε στην παράταση. Και η διαφορά του μπάτζετ ήταν χαώδης! Από κει φάνηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά στην ομάδα και δυστύχως έτσι συνέβη αφού στον τελικό χάσαμε από την Μπάρτσα με 18 πόντους..
Το 2010-2011 χαμηλώσαμε το μπάτζετ αλλά είμασταν ακόμα δυνατοί. Φέραμε τον Ντούντα και τον Σπανούλαρο. Μαζί με τους Τεόντοσιτς και Παπαλουκά είχαμε σίγουρα την καλύτερη περιφέρεια και μαζί με τον Νεστέροβιτς και τον Μπουρούση ήμασταν εξίσου δυνατοί στο ''5''. Φτάσαμε με πολύ καλές εμφανίσεις στους 8 νικήσαμε και το πρώτο ματς με την Σιένα με 48 πόντους και είμασταν σίγουρα το φαβορί της διοργάνωσης εκείνη την περίοδο. ΠΑΛΙ όμως διαψευστήκαμε και από φαβορί χάσαμε 3-1 από την Σιένα!! Μετά από όλα αυτά αλλάξαμε τελείως προσανατολισμό και η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους μας... Κατακτήσαμε 2 σερί φορές την Ευρωλίγκα με πάρα πολλά σκαμπανεβάσματα και με πολλές ανατροπές καταστάσεων! Νομίζω είναι εντυπωσιακή η αντίφαση των χρόνων 2009-2011 με των χρόνων 2012-2013 όπου στις πρώτες παίζαμε καλά σε μεγάλη διάρκεια της χρονιάς αλλά τα χαλάγαμε στα κρίσιμα ενώ στις τελευταίες όπου κατά την μεγαλύτερη διάρκεια της χρονιάς ήμασταν μέτριοι και στα κρίσιμα φοβεροί..
Η ιστορία λοιπόν μιλάει από μόνη της.
Και προσέξτε, δεν είμαι της λογικής να χάνουμε επίτηδες τα ασήμαντα ματς έτσι ώστε να είμαστε σε εγρήγορση στα σημαντικά. Είμαι της λογικής να κρατάμε δυνάμεις στα ασήμαντα και όταν με κάποιες ενδεχόμενες δυσκολίες φτάνουμε στα κρίσιμα, ΤΟΤΕ να είμαστε έτοιμοι να τα δόσουμε όλα!
Άλλο το ’’ κρατάω δυνάμεις για τα κρίσιμα’’ και άλλο το ‘’χάνω επίτηδες για να είμαι έτοιμος στα κρίσιμα’’.
Οπότε καταλήγω. Από την στιγμή που η ομάδα αυτήν την περίοδο καταφέρνει να νικάει χωρίς να παίζει το μπάσκετ που ξέρει , βρίσκεται σε ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ καλό δρόμο! Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας για μένα. Το μόνο που έχω παράπονο φέτος είναι ότι δείχνει σημάδια υποτίμησης των αντιπάλων. Γιατί δεν είναι η λογική αυτής της ομάδας να υποτιμάει τον αντίπαλο. Ίσα ίσα πρέπει να τον σέβεται αφού και η ίδια ή ομάδα έχει καταφέρει να αποστομώσει αυτούς που την υποτίμησαν. Μακάρι να μην ισχύει λοιπόν αυτό και να το βλέπω λάθος. Εύχομαι ο Θρύλος να συνεχίσει έτσι και μακριά από τραυματισμούς. Κρίμα για τον Σίμονς. Δεν γίνεται μια χρονιά να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο από τραυματισμούς; Καλή ανάρρωση στον παίχτη μας και μακάρι να επιστρέψει υγειής. Μπορεί να μην είναι τόσο ποιοτικός, μπορεί να εκτέθηκε αυτές τις μέρες που έπαιζε δεύτερος σέντερ λόγω απουσίας του Μπέγκιτς, αλλά είμαι σίγουρος ότι ο υγειής Σίμονς μπορεί να βοηθήσει πολύ ως τρίτος σέντερ ειδικά στα μας με ΠΑΟ.
ΥΓ: Δανείζομαι ένα σχόλιο ενός σύγγαυρου εδώ στo RP και σας το παραθέτω: ''100αρα στη 2η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος και 10 πόντους στην 3η ομάδα την 1η αγωνιστική, τούμπανο σε βλέπω Θρύλε!!''..
ΥΓ2: Καλή επιτυχία στην εθνική μας στην Ρουμανία.
Πηγή : www.redplanet.gr