Είναι η σεζόν της δικαίωσης. Η σεζόν της κορύφωσης. Η σεζόν που ο κάθε άπιστος Θωμάς για την αξία του Κώστα Μήτρογλου δεν έχει το παραμικρό να αντιπαραθέσει. Ένα μουσαντένιο επιχείρημα βρε αδερφέ. Είναι η σεζόν του κορυφαίου Έλληνα επιθετικού. Είναι η σεζόν του Κώστα Μήτρογλου. Ή καλύτερα του... Χώστα Μήτρογλου, ο οποίος έφτασε τα 16 γκολ τη φετινή αγωνιστική περίοδο. Και μόλις μπήκε ο Νοέμβριος.
Όλοι μας, αν θέλαμε να γράψουμε ένα σενάριο για το πώς θέλουμε να κυλήσει το ντέρμπι της Λεωφόρου με τον Παναθηναϊκό, θα ήταν μία από τις επιλογές. Νίκη με γκολ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Με μία γκολάρα, μπροστά στη Θύρα 13, με το 13ο γκολ του Μήτρογλου στο φετινό Πρωτάθλημα, σε εννέα συμμετοχές. Με το ισόπαλο αποτέλεσμα θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά μετά το τέλος του αγώνα. Ωστόσο, τα μεγάλα παιχνίδια, τα καθορίζουν οι μεγάλοι παίκτες. Και ο Μήτρογλου είναι μεγάλος. Τεράστιος ποδοσφαιριστής. Στους πέντε κορυφαίους επιθετικούς του πλανήτη. Το λέω εδώ και χρόνια, ήρθε η ώρα και να το γράψω δημόσια. Πείτε ό,τι θέλετε, αλλά για μένα είναι στην κορυφαία πεντάδα σέντερ φορ στον κόσμο και έχει θέση σε οποιαδήποτε ομάδα του πλανήτη.
Τι γκολ έβαλε πάλι... Με τι μοναδικό τρόπο έκρινε αυτό το ντέρμπι. Πήρε την μπάλα στο χώρο του κέντρου από τον Φουστέρ μετά την εκτέλεση πλαγίου άουτ του Χολέμπας, γύρισε το σώμα του με το αριστερό, την έφερε στο δεξί, και πήρε παραμάζωμα τον Τριανταφυλλόπουλο. Την κατάλληλη στιγμή έδωσε στον Φουστέρ κι ενώ τρεις αντίπαλοι ήταν έτοιμοι να πέσουν πάνω του. Ο Νταβίντ δεν ήταν σούπερ απόψε, αλλά με μία κίνηση έκανε τη διαφορά. Υποδέχθηκε την μπάλα, σήκωσε ψηλά το κεφάλι. Είδε τον Μήτρογλου και με το αριστερό πάσαρε με τη μία, βγάζοντας τον δεινό εκτελεστή απέναντι στον Καπίνο. Τι; Περιμένατε να χάσει και τέταρτη ευκαιρία σε ένα ματς; Ε, όχι δα. Κοντρόλαρε με το αριστερό, πλάσαρε με το ίδιο πόδι και... τέζα ο Παναθηναϊκός. Έτσι, γράφεται ιστορία. Από παικταράδες. Ήταν τέτοια η εξέλιξη του ματς, που δεν πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στο τι έγινε επί 90 λεπτά. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός και έδωσε δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να ελπίζει. Αλλά νίκησε στο 90' με μία γκολάρα απίστευτης κλάσης. Παγκόσμιας. Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν: αν αυτός ο παίκτης λεγόταν Φαν Μήτρογλοϊ, Μητρογλίνιο, Μητρογλάο, Μητρογλίνι, ή Μήτρογλουθ, θα παραμιλούσε εδώ και χρόνια όλος ο κόσμος. Σιγά-σιγά, όμως, η αξία του αναγνωρίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη Λεωφόρο, "χτύπησε" την τέταρτη φορά. Τρεις καλές ευκαιρίες χωρίς γκολ είναι πολλές για τον "πιστολέρο".
Ο Ολυμπιακός πήρε μία γλυκιά νίκη στην έδρα του Παναθηναϊκού. Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, παρέμεινε στην κορυφή της κατάταξης, αφήνοντας τον αιώνιο αντίπαλό του 14 βαθμούς πίσω. Σε μία δύσκολη ατμόσφαιρα, οι παίκτες του Μίτσελ δεν ήταν σε καλή βραδιά, ιδιαίτερα μεσοεπιθετικά. Ήταν, όμως, αγώνας ειδικών συνθηκών. Με πολλές διακοπές, πολλά σκληρά μαρκαρίσματα των γηπεδούχων (με αποκορύφωμα την κόκκινη-μαρς που δεν δόθηκε στον Πράνιτς στο 81'), και την ένταση στον κόκκινο, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο καλύτερος νίκησε, η ποιοτικότερη ομάδα, με τους καλύτερους και ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές.
Ο Παναθηναϊκός θα είναι πάντα το αντίπαλο δέος του Ολυμπιακού στον ελληνικό χώρο. Με τέτοιες συμπεριφορές, όμως, μικραίνει ολοένα και περισσότερο. Αγωνιστικά και σε επίπεδο ρόστερ αυτό έχει συμβεί από πέρυσι, αλλά αναφέρομαι σε όλο το πακέτο. Με τις γραφικές δηλώσεις του Γιάννη Αλαφούζου, που πρέπει να ανακάλυψε το ποδόσφαιρο, το 2012, όταν και ανέλαβε τα διοικητικά του Παναθηναϊκού. Δεν γίνεται κύριε Αναστασίου να επικαλείστε ξαφνικά τη διαιτησία, τη 10η αγωνιστική, για ένα ματς που η μοναδική αμφισβητούμενη φάση ήταν για τους πράσινους. Όταν σε ένα δεκάλεπτο, από το 20' μέχρι το 30', η ομάδα σας κάνει τρία αντιαθλητικά μαρκαρίσματα και δέχεται ισάριθμες κίτρινες κάρτες, επιστρατεύοντας κάθε ορθόδοξο και ανορθόδοξο τρόπο για να εκνευρίσει και να σταματήσει τον Ολυμπιακό. Αν κάποιος δεν έχει δει το παιχνίδι και ακούσει τις δηλώσεις του προπονητή των γηπεδούχων στη συνέντευξη Τύπου θα νομίζει ότι το σκορ έπρεπε να λήξει 3-0 υπέρ του τριφυλλιού. Ούτε στα παραμύθια, δηλαδή. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς για να το κλέψει. Όσο περνούσαν τα λεπτά τόσο περισσότερο έπαιρνε θάρρος. Είχε τις ευκαιρίες του, όπως και ο Ολυμπιακός τις δικές του. Ήρθε αυτός ο σεσημασμένος σκόρερ και έβαλε την υπογραφή του στο ντέρμπι. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Όλοι μας, αν θέλαμε να γράψουμε ένα σενάριο για το πώς θέλουμε να κυλήσει το ντέρμπι της Λεωφόρου με τον Παναθηναϊκό, θα ήταν μία από τις επιλογές. Νίκη με γκολ στο τελευταίο λεπτό του αγώνα. Με μία γκολάρα, μπροστά στη Θύρα 13, με το 13ο γκολ του Μήτρογλου στο φετινό Πρωτάθλημα, σε εννέα συμμετοχές. Με το ισόπαλο αποτέλεσμα θα μπορούσαν να ειπωθούν πολλά μετά το τέλος του αγώνα. Ωστόσο, τα μεγάλα παιχνίδια, τα καθορίζουν οι μεγάλοι παίκτες. Και ο Μήτρογλου είναι μεγάλος. Τεράστιος ποδοσφαιριστής. Στους πέντε κορυφαίους επιθετικούς του πλανήτη. Το λέω εδώ και χρόνια, ήρθε η ώρα και να το γράψω δημόσια. Πείτε ό,τι θέλετε, αλλά για μένα είναι στην κορυφαία πεντάδα σέντερ φορ στον κόσμο και έχει θέση σε οποιαδήποτε ομάδα του πλανήτη.
Τι γκολ έβαλε πάλι... Με τι μοναδικό τρόπο έκρινε αυτό το ντέρμπι. Πήρε την μπάλα στο χώρο του κέντρου από τον Φουστέρ μετά την εκτέλεση πλαγίου άουτ του Χολέμπας, γύρισε το σώμα του με το αριστερό, την έφερε στο δεξί, και πήρε παραμάζωμα τον Τριανταφυλλόπουλο. Την κατάλληλη στιγμή έδωσε στον Φουστέρ κι ενώ τρεις αντίπαλοι ήταν έτοιμοι να πέσουν πάνω του. Ο Νταβίντ δεν ήταν σούπερ απόψε, αλλά με μία κίνηση έκανε τη διαφορά. Υποδέχθηκε την μπάλα, σήκωσε ψηλά το κεφάλι. Είδε τον Μήτρογλου και με το αριστερό πάσαρε με τη μία, βγάζοντας τον δεινό εκτελεστή απέναντι στον Καπίνο. Τι; Περιμένατε να χάσει και τέταρτη ευκαιρία σε ένα ματς; Ε, όχι δα. Κοντρόλαρε με το αριστερό, πλάσαρε με το ίδιο πόδι και... τέζα ο Παναθηναϊκός. Έτσι, γράφεται ιστορία. Από παικταράδες. Ήταν τέτοια η εξέλιξη του ματς, που δεν πρέπει να σταθούμε ιδιαίτερα στο τι έγινε επί 90 λεπτά. Ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός και έδωσε δικαίωμα στον Παναθηναϊκό να ελπίζει. Αλλά νίκησε στο 90' με μία γκολάρα απίστευτης κλάσης. Παγκόσμιας. Το έχω ξαναγράψει στο παρελθόν: αν αυτός ο παίκτης λεγόταν Φαν Μήτρογλοϊ, Μητρογλίνιο, Μητρογλάο, Μητρογλίνι, ή Μήτρογλουθ, θα παραμιλούσε εδώ και χρόνια όλος ο κόσμος. Σιγά-σιγά, όμως, η αξία του αναγνωρίζεται σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη Λεωφόρο, "χτύπησε" την τέταρτη φορά. Τρεις καλές ευκαιρίες χωρίς γκολ είναι πολλές για τον "πιστολέρο".
Ο Ολυμπιακός πήρε μία γλυκιά νίκη στην έδρα του Παναθηναϊκού. Χωρίς να πιάσει σπουδαία απόδοση, παρέμεινε στην κορυφή της κατάταξης, αφήνοντας τον αιώνιο αντίπαλό του 14 βαθμούς πίσω. Σε μία δύσκολη ατμόσφαιρα, οι παίκτες του Μίτσελ δεν ήταν σε καλή βραδιά, ιδιαίτερα μεσοεπιθετικά. Ήταν, όμως, αγώνας ειδικών συνθηκών. Με πολλές διακοπές, πολλά σκληρά μαρκαρίσματα των γηπεδούχων (με αποκορύφωμα την κόκκινη-μαρς που δεν δόθηκε στον Πράνιτς στο 81'), και την ένταση στον κόκκινο, εντός κι εκτός αγωνιστικού χώρου. Ο καλύτερος νίκησε, η ποιοτικότερη ομάδα, με τους καλύτερους και ποιοτικότερους ποδοσφαιριστές.
Ο Παναθηναϊκός θα είναι πάντα το αντίπαλο δέος του Ολυμπιακού στον ελληνικό χώρο. Με τέτοιες συμπεριφορές, όμως, μικραίνει ολοένα και περισσότερο. Αγωνιστικά και σε επίπεδο ρόστερ αυτό έχει συμβεί από πέρυσι, αλλά αναφέρομαι σε όλο το πακέτο. Με τις γραφικές δηλώσεις του Γιάννη Αλαφούζου, που πρέπει να ανακάλυψε το ποδόσφαιρο, το 2012, όταν και ανέλαβε τα διοικητικά του Παναθηναϊκού. Δεν γίνεται κύριε Αναστασίου να επικαλείστε ξαφνικά τη διαιτησία, τη 10η αγωνιστική, για ένα ματς που η μοναδική αμφισβητούμενη φάση ήταν για τους πράσινους. Όταν σε ένα δεκάλεπτο, από το 20' μέχρι το 30', η ομάδα σας κάνει τρία αντιαθλητικά μαρκαρίσματα και δέχεται ισάριθμες κίτρινες κάρτες, επιστρατεύοντας κάθε ορθόδοξο και ανορθόδοξο τρόπο για να εκνευρίσει και να σταματήσει τον Ολυμπιακό. Αν κάποιος δεν έχει δει το παιχνίδι και ακούσει τις δηλώσεις του προπονητή των γηπεδούχων στη συνέντευξη Τύπου θα νομίζει ότι το σκορ έπρεπε να λήξει 3-0 υπέρ του τριφυλλιού. Ούτε στα παραμύθια, δηλαδή. Ο Παναθηναϊκός μπήκε στο ματς για να το κλέψει. Όσο περνούσαν τα λεπτά τόσο περισσότερο έπαιρνε θάρρος. Είχε τις ευκαιρίες του, όπως και ο Ολυμπιακός τις δικές του. Ήρθε αυτός ο σεσημασμένος σκόρερ και έβαλε την υπογραφή του στο ντέρμπι. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία.
Πηγή: www.redplanet.gr