Ξεκινάω με τα βασικά. Μου αρέσει πολύ που έχω ξυρισμένο κρανίο και αυτή την καράφλα. Την αγαπάω την καράφλα μου και δεν θα τη θέσω ποτέ ξανά σε ρίσκο.
Ο Ολυμπιακός υποτίμησε τη Ζιελόνα Γκόρα, όπως την υποτίμησα εγώ και λογικά οι περισσότεροι που ασχολούνται με το μπάσκετ. Εγώ κι εσείς μπορούμε να το κάνουμε σε κάθε περίπτωση όταν αναφερόμαστε στην πιο αδύναμη ομάδα του ομίλου μας, οι παίκτες του Ολυμπιακού αποδείχθηκε πλέον πως δεν έχουν αυτό το δικαίωμα.Οι Πολωνοί εκμεταλλεύτηκαν το γεγονός ότι οι Πειραιώτες τους κοιτούσαν στην άμυνα και ξεκίνησαν να βάζουν τα πάντα. Θυμάμαι μία ατάκα του Τσακ Πέρσον όταν έπαιζε στους Σπερς: «Υπάρχουν βραδιές που όταν βάλω το πρώτο σουτ, τότε αισθάνομαι πως πετάω χαλίκι στον Ατλαντικό ωκεανό». Κάτι τέτοιο συνέβη και χθες στο φαληρικό στάδιο.
Η άμυνα ζώνης δημιούργησε πολλά προβλήματα. Οι «ερυθρόλευκοι» σπανίως έτρεχαν (πώς να τρέξουν αν δεν παίζουν άμυνα;) και επέμεναν στα μακρινά σουτ. Θυμάμαι μόνο τους Σπανούλη και Λο να «τρυπάνε» στην… καρδιά της ρακέτας την άμυνα με διείσδυση και να βγάζουν την μπάλα έξω για αμαρκάριστο σουτ. Η απουσία του Κώστα Σλούκα αποδείχτηκε σημαντική, μια και πρόκειται για έναν εξαιρετικό σουτέρ μαζί με τον Λοτζέσκι εναντίον άμυνας ζώνης. Το να σου λείπει ο Σλούκας σε ματς με τη Ζιελόνα Γκόρα, δεν είναι και πολύ καλό.
Το μεγάλο λάθος που έκαναν οι παίκτες του Μπαρτζώκα το βράδυ της Παρασκευής ήταν ότι προσπαθούσαν να βρουν ρυθμό μέσω της επίθεσης και όχι μέσω της άμυνας. Ο Πέτγουεϊ μπήκε και «μπουμπούναγε». Ο Περπέρογλου μπήκε και «μπουμπούναγε», ο Λοτζέσκι το ίδιο, ο Πρίντεζης το ίδιο.
Έχω την εντύπωση πως μόνο ο Σπανούλης έχει το δικαίωμα να ψάχνει να βρει το ρυθμό του από την επίθεση και κανείς άλλος. Για τους υπόλοιπους το παιχνίδι ξεκινάει από την άμυνα. Από αυτή βρίσκεις ρυθμό.
ΠΕΡΙ ΚΟΙΛΙΑΣ
Έκανε δύο κακές εμφανίσεις ο Ολυμπιακός σε διάστημα πέντε ημερών και κάνουν λόγο για αγωνιστική κάμψη.
Θεωρώ βασικά πως για να αναφερθείς σε «κοιλιά» ή «φόρμα» χρειάζεται να κρίνεις σε ένα διάστημα μεγαλύτερο των 15 ημερών, άρα οι πέντε είναι ελάχιστες.
Όπως ο Ολυμπιακός δεν ήταν φορμαρισμένος τόσο καιρό πριν, έτσι και τώρα δεν υπάρχει κάμψη. Μιλάμε για μπάσκετ, για ένα παιχνίδι όπου παίζουν δύο ομάδες και όχι μία και φυσικά υπάρχουν πολλοί παράγοντες που διαδραματίζουν ρόλο (ψυχολογία, κούραση, τύχη, προπόνηση, κ.ά.).
ΥΓ.: Ο θόρυβος περί ρεκόρ, σερί νικών και άλλες τέτοιες μπούρδες είναι απίστευτα μεγάλος χωρίς κανένα λόγο. Η ιστορία, αναφέρω ξανά, φαίνεται στην οροφή του ΣΕΦ. Τίτλους θυμάται ο κόσμος και όχι σερί νικών. Θεωρώ ότι οι παίκτες (κακώς) επηρεάστηκαν από όλο αυτό.
ΥΓ.2: Ο Βασίλης Σπανούλης δεν παίζει καλά όντως. 18 πόντοι, 9 ασίστ, 3 λάθη… Δεν είναι καθόλου καλός.
ΥΓ.3: Σωστή η επιλογή του Μπαρτζώκα για φάουλ με το σκορ στο 76-74. Τους στέλνεις στις βολές, δεν χάνεις με τίποτα (στη χειρότερη παράταση) και είχε και τάιμ άουτ να οργανώσει επίθεση για τα τελευταία 12’’. Τελικά ο «Πριντ» κόλλησε πίσω από το σκριν, δεν πρόλαβαν να κάνουν φάουλ και ο Τσελ ευστόχησε στο τρίποντο από τη γωνία.
Πηγή : www.gavros.gr