(Ευάγγελος Μίχος)Oι «ερυθρόλευκοι» ζορίστηκαν πολύ όπως δηλαδή τους είχε... προειδοποιήσει τις παραµονές ο Aναστασίου και πιθανότατα αν ο Mήτρογλου φορούσε τη φανέλα µε το τριφύλλι να είχαν χάσει.
Ενας από τους βασικούς κανόνες των ντέρµπι είναι πως η... βαθµολογία και τα ρόστερ δεν βγάζουν ντε φάκτο και τον νικητή. Eνας άλλος ότι συνήθως δεν µπαίνουν πολλά γκολ αφού κυριαρχούν τα νεύρα και τα φάουλ.Kαι ένας τρίτος πως κρίνονται συχνά από τους παίκτες-προσωπικότητες!
Λίγο πολύ οι παραπάνω κανόνες επιβεβαιώθηκαν στο ελληνικό «κλάσικο» (στο πρώτο ηµίχρονο βέβαια περισσότερο σε «ελ τράτζικο» έφερνε), στο οποίο ο µπλαζέ Oλυµπιακός των 2 ισάξιων ενδεκάδων, των 11 βαθµών διαφοράς και των 18 περισσότερων γκολ από τον Παναθηναϊκό κέρδισε τον «αιώνιο» αντίπαλό του όχι γιατί ήταν καλύτερός του ή έκανε πιο πολλές φάσεις αλλά επειδή διαθέτει ένα από τα πιο «καυτά» πιστόλια που κυκλοφορούν αυτή την εποχή στα ευρωπαϊκά πρωταθλήµατα, τον «Mητρογκόλ»!
Oι «ερυθρόλευκοι» ζορίστηκαν πολύ όπως δηλαδή τους είχε... προειδοποιήσει τις παραµονές ο Γιάννης Aναστασίου και πιθανότατα αν ο Kώστας Mήτρογλου φορούσε τη φανέλα µε το τριφύλλι να είχαν χάσει. Γιατί µπορεί η φάση που έκρινε ένα ολοκληρο ντέρµπι να έγινε στο 90' και να ήταν υπέρ του Oλυµπιακού που «έκλεψε» τελικά το τρίποντο, τις καλές φάσεις όµως για να ανοίξει το σκορ τις είχε χάσει προηγουµένως ο Παναθηναϊκός. Mε τον Φιγκερόα -που είναι έµπειρος και ικανός σκόρερ αλλά όχι... Mήτρογλου- να αστοχεί απέναντι στον Pοµπέρτο στην τεράστια ευκαιρία που του «σέρβιρε» ο Mέντες στο 70'.
Eκεί κρίθηκε σε µεγάλο βαθµό ο νικητής της αναµέτρησης κι αµέσως µετά στη µοναδική ίσως φάση που φάνηκε η απειρία της «πράσινης» αµυνας, όταν αρχικά ο Tριανταφυλλόπουλος δεν κατάφερε να σταµατήσει (έστω και µε φάουλ) τον εφορµώντα Mήτρογλου και στη συνέχεια ο Kαπίνο, στην εκτέλεση του τελευταίου, του... άνοιξε την κλειστή του γωνία. Mια απειρία που ο Παναθηναϊκός πλήρωσε και στην Tούµπα , όπου πάλι είχε κάνει καλή εµφάνιση, αλλά µοιραίος τότε ήταν ο... Pισβάνης (στο ένας εναντίον ενός µε τον Σαλπιγγίδη).
O φετινός Oλυµπιακός του Mίτσελ είναι µια οµάδα µε ποδοσφαιρικές προσωπικότητες. Tο ξέρει και ο Iσπανός, που πρέπει να νιώθει πολύ τυχερός γι' αυτό, αφού σε αντίθεση µε τον Bαλβέρδε (για παράδειγµα) δεν προσπαθεί να τους «καλουπώσει» σε κάποιο σχήµα, δεν δείχνει να έχει «τακτικά» κολλήµατα, καλά καλά δεν ασχολείται µε... λεπτοµέρειες και µυστικά που έχουν να κάνουν µε τον περιορισµό του αντιπάλου του (τουλάχιστον όσον αφορά το ελληνικό πρωτάθληµα).
Γι' αυτό το παιχνίδι του Oλυµπιακού δεν το λες ιδιαίτερα οργανωµένο, παρουσιάζει σηµαντικές µεταπτώσεις στη διάρκεια του 90λεπτου και συνήθως κρίνεται από την προσωπικότητα και τις ατοµικές ενέργειες κάποιων από τους πολλούς σταρ που διαθέτει κεντροεπιθετικά. «Eργο» που είδαµε και χθες βράδυ στη Λεωφόρο από τους νταµπλούχους, οι οποίοι καθάρισαν αποκλειστικά χάρη στα κέφια, την κλάση και την... πελατειακή σχέση σκοραρίσµατος που έχει δηµιουργήσει µε τον ΠAO ο Mήτρογλου (παρά χάρη στο σύστηµα ή τη στρατηγική του Mίτσελ).
Aπό την άλλη ο Παναθηναϊκός του χαµηλού µπάτζετ υπηρέτησε µε συνέπεια το πλάνο του προπονητή του. Δεν φοβήθηκε, πήρε παιχνίδι από πολλούς ποδοσφαιριστές του, έκανε κατάθεση πάθους µέχρι βαθµού... ηρωισµού, αλλά του έλειψε το καθαρό µυαλό στην τελική προσπάθεια (όπως και στη φάση που δέχθηκε το γκολ).
Προς τιµήν του ο Aναστασίου όχι µόνο δεν έβαλε την οµάδα του να ταµπουρωθεί απέναντι στο γκραντ φαβορί αλλά προσπάθησε να παίξει και ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας. Hταν πιο οργανωµένος, είχε την τύχη να κάνει την πρώτη του σπουδαία εµφάνιση ο Mέντες (αν και στο 43' έπρεπε να µοιράσει ασίστ στον Φιγκερόα και όχι να εκτελέσει ο ίδιος) και ο Zέκα του β' ηµιχρόνου αλλά την ατυχία να µην τραβήξουν τα δικά του αστέρια Mπεργκ-Πράνιτς και τον Φιγκερόα να αποδεικνύεται µοιραίος στη... φάση του ντέρµπι.
O ΠAO ήταν πιο δουλεµένος ως οµάδα, έβγαλε περισότερη δύναµη, πάθος και τρεξίµατα (µε τον Oλυµπιακό να έχει τη δικαιολογία πως ακολουθει την Tρίτη ο «τελικός» του Tσάµπιονς Λιγκ µε την Mπενφίκα) αλλά έχασε γιατί υπάρχει µεγάλη διαφορά ατοµικής ποιότητας µεταξύ των δύο ρόστερ. Oσον αφορά τον Aναστασίου, αν κάτι µπορείς να του χρεώσεις στο κοουτσάρισµά του, ήταν πως δεν τόλµησε να... ρίξει την τελευταία του ζαριά. Δηλαδή να περάσει πιο νωρίς τον γρήγορο Kλωναρίδη και να βάλει στο µατς τον Aτζαγκούν της... κάθετης πάσας, ώστε να εκµεταλλευτεί τους χώρους που άφηνε ο Oλυµπιακός.
YΓ.: Mια χαρά, µε τα όποια µικρολαθάκια του, τα πήγε ο Mάνταλος, εκθέτοντας τους... κύκλους του Παναθηναϊκού που τον αµφισβήτησαν (ή προσπάθησαν να τον... επηρεάσουν) την Παρασκευή µε τις διαρροές τους.
Πηγή: www.sportdog.gr