Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν στο πρωτάθλημα μας. Τόσο δηλαδή, που από ένα σημείο και μετά, χάνεται το οποιο φυσιολογικό ενδιαφέρον και μόνον η "οπαδική εμμονή" μένει. Για αυτό και οι κερκίδες στα γήπεδα θυμίζουν σκόρπια διαδήλωση, όσα ελαφρυντικά και να ψάξει κανείς να βρεί στον καιρό ή την οικονομική κρίση.
Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε, δέχθηκε για πρώτη φορά από ομάδα δύο γκολ και τελικά το αποτέλεσμα το ίδιο: ένα ακόμη τρίποντο, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ όλων των εποχών για "ξεκίνημα", εκείνο του Παναθηναϊκού, με 15-1. Και αυτή την φορά, αν θέλει κάποιος "κανονικός 'άνθρωπος" να γκρινιάξει για διαιτησία, άντε να το κάνει για το 1-1 και τον Ολαϊταν, που φαίνεται με την "γραμμή" βέβαια, πιο μπροστά. Όμως νωρίτερα ο Αρετόπουλος, όπως όλοι οι Έλληνες διαιτητές, κλείνει τα μάτια στο καθαρό τράβηγμα πάνω στον Μπονγκ (με το αποτέλεσμα στο 0-0), στην συνέχεια δίνει κίτρινη, αντί κόκκινη, στην κλωτσιά-θάνατος στον Σαβιόλα, πριν καταλογίσει σωστά θεωρώ, τα δύο πέναλτυ υπέρ των ερυθρόλευκων.
Μπορεί όμως κάλλιστα κάποιος δίκαια να γκρινιάξει, για το γεγονός ότι και πάλι στο τέλος, για μεγάλο διάστημα, μετά το 3-1, οι γηπεδούχοι κατεβάζουν ταχύτητες, πάνε στο ρελαντί και το γκολ του πιτσιρικά Κρητικού χτυπάει καμπανάκια, για όποιον θέλει να τ ακούσει. Δεν μπορεί ο σούπερ σταρ Σαβιόλα να δείχνει τέτοιον επαγγελματισμό και σοβαρότητα, κυνηγώντας ακόμη και στην άμυνα, και κάποιοι άλλοι, να σταματούν την προσπάθεια, επειδή ήταν φανερό, ότι το 3-1 είχε κλειδώσει τη νίκη. Υπάρχει και ο πελάτης ξέρετε, ο φίλαθλος, κυρίως αυτός που πάει στο γήπεδο μέσα στο κρύο, που οφείλει κάθε ομάδα να κυνηγάει να τον ικανοποιήσει μέχρι και τα χασομέρια των αγώνων. Η διαφορά πήγε στους 10 ποντους και θα πρέπει ο Μίτσελ να βρει τρόπο να κρατά σε εγρήγορση τους ποδοσφαιριστές του, γιατί έχουμε έναν γύρο ακόμη. Η ποιότητα τους μπορεί να τους δώσει τον τίτλο, η διαφορά είναι εμφανής, αλλά και ο κόσμος θελει να δει μπαλλίτσα.
Όσο για τον ΠΑΟΚ, όσο δεν διορθώνει την εφετινή του παθογένεια, με το να βρίσκεται πίσω στο σκορ, όπου και αν αγωνίζεται, δεν μπορεί να βλέπει παραπέρα. Είναι θέμα νοοτροπίας, είναι θέμα και αμυντικών λέω εγώ, με παίκτες καλούς, να αγωνίζονται σε άλλες θέσεις, από αυτήν που ξέρουν, λόγω ρόστερ. Μπορεί οποιαδήποτε κουβέντα να γίνει για διαιτησία και για το αν αδικείται ο Δικέφαλος ή όχι. Οφείλει όμως ο ΠΑΟΚ πρώτα να διορθώσει τα δικά του και μετά να αναζητήσει το δίκιο του, οπουδήποτε αλλού. Διότι στο Περιστέρι ήταν καλύτερος από τον Ατρόμητο, αλλά έφυγε τελικά μόλις με τον έναν βαθμό, χάρις στην εξαιρετική κεφαλιά του Τζαβέλλα. Η αλήθεια είναι ότι ο Κάκος, "έπνιξε" κανά δυο φάουλ, αλλά αλλοίωση αποτελέσματος δεν υπήρξε. Άλλωστε ο "Έλλην Κολλίνα" σφυρίζει πάντα, έχοντας γνώση ότι τον τραβάει η κάμερα και δίνει το δικό του σόου και αυτός. Η σκηνή με τους Παπαδόπουλο-Τζαβέλλα, και το στυλ-παρεάκι, κάνοντας τους φιλικές παρατηρήσεις, θα περάσει σίγουρα στο πάνθεον των τηλεοπτικών πλάνων κάλυψης ποδοσφαιρικών αγώνων.
Και ο κόουτς Στέφενς, έχω την αίσθηση, ότι με την δήλωση του "εδώ είναι Αθήνα, να μην μιλήσουμε καλύτερα", μάλλον αφτιά θέλησε να χαϊδέψει. Να γίνει ίσως αρεστός σε κάποιους, που μπορεί να γκρινιάζουν, αποφεύγοντας και κάποιες απαντήσεις. Ας πούμε, ο Σάλπι έμεινε εκτός του αγώνα με την ΑΖ (εκεί δηλαδή, που η νίκη θα έδινε την πρωτιά και την κλήρωση με ορίζοντα στους "8", όπως εξελίχθηκε), για να ξεκουραστεί, ώστε να παίξει δύο συνεχόμενα μάτς, Καλλονή-Ατρόμητο. Άλλη διαχείριση δεν μπορούσε να γίνει, ώστε να έχει και ο ΠΑΟΚ περισσότερες πιθανότητες, ιδιαίτερα στο ευρωπαϊκό του ματς, για επιτυχία; Είναι πολύ σημαντικό το τάιμινγκ της διαμαρτυρίας, η ένταση αυτής και ο στρατηγικός σχεδιασμός, ώστε να μην χαθεί ο στόχος, που είναι η δίκαιη αντιμετώπιση της ομάδας, αλλά και η διόρθωση των λαθών της ίδιας. Ο Μουρίνιο, μετρ του είδους, κάτω από την πίεση του πάγκου της Μαδρίτης, ήταν ένας από τους πολλούς, που έχασε το δίκιο του, όταν με το παραμικρό διαμαρτυρόταν για την "εύνοια" της Μπάρτσα, δίχως να κοιτά τα δικά του λάθη και παραλείψεις, που όπως φάνηκε κόστιζαν περισσότερο στην βασίλισσα, από τα δεδομένα διαιτητικά φάλτσα.
Ο Ολυμπιακός δυσκολεύτηκε, δέχθηκε για πρώτη φορά από ομάδα δύο γκολ και τελικά το αποτέλεσμα το ίδιο: ένα ακόμη τρίποντο, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ όλων των εποχών για "ξεκίνημα", εκείνο του Παναθηναϊκού, με 15-1. Και αυτή την φορά, αν θέλει κάποιος "κανονικός 'άνθρωπος" να γκρινιάξει για διαιτησία, άντε να το κάνει για το 1-1 και τον Ολαϊταν, που φαίνεται με την "γραμμή" βέβαια, πιο μπροστά. Όμως νωρίτερα ο Αρετόπουλος, όπως όλοι οι Έλληνες διαιτητές, κλείνει τα μάτια στο καθαρό τράβηγμα πάνω στον Μπονγκ (με το αποτέλεσμα στο 0-0), στην συνέχεια δίνει κίτρινη, αντί κόκκινη, στην κλωτσιά-θάνατος στον Σαβιόλα, πριν καταλογίσει σωστά θεωρώ, τα δύο πέναλτυ υπέρ των ερυθρόλευκων.
Μπορεί όμως κάλλιστα κάποιος δίκαια να γκρινιάξει, για το γεγονός ότι και πάλι στο τέλος, για μεγάλο διάστημα, μετά το 3-1, οι γηπεδούχοι κατεβάζουν ταχύτητες, πάνε στο ρελαντί και το γκολ του πιτσιρικά Κρητικού χτυπάει καμπανάκια, για όποιον θέλει να τ ακούσει. Δεν μπορεί ο σούπερ σταρ Σαβιόλα να δείχνει τέτοιον επαγγελματισμό και σοβαρότητα, κυνηγώντας ακόμη και στην άμυνα, και κάποιοι άλλοι, να σταματούν την προσπάθεια, επειδή ήταν φανερό, ότι το 3-1 είχε κλειδώσει τη νίκη. Υπάρχει και ο πελάτης ξέρετε, ο φίλαθλος, κυρίως αυτός που πάει στο γήπεδο μέσα στο κρύο, που οφείλει κάθε ομάδα να κυνηγάει να τον ικανοποιήσει μέχρι και τα χασομέρια των αγώνων. Η διαφορά πήγε στους 10 ποντους και θα πρέπει ο Μίτσελ να βρει τρόπο να κρατά σε εγρήγορση τους ποδοσφαιριστές του, γιατί έχουμε έναν γύρο ακόμη. Η ποιότητα τους μπορεί να τους δώσει τον τίτλο, η διαφορά είναι εμφανής, αλλά και ο κόσμος θελει να δει μπαλλίτσα.
Όσο για τον ΠΑΟΚ, όσο δεν διορθώνει την εφετινή του παθογένεια, με το να βρίσκεται πίσω στο σκορ, όπου και αν αγωνίζεται, δεν μπορεί να βλέπει παραπέρα. Είναι θέμα νοοτροπίας, είναι θέμα και αμυντικών λέω εγώ, με παίκτες καλούς, να αγωνίζονται σε άλλες θέσεις, από αυτήν που ξέρουν, λόγω ρόστερ. Μπορεί οποιαδήποτε κουβέντα να γίνει για διαιτησία και για το αν αδικείται ο Δικέφαλος ή όχι. Οφείλει όμως ο ΠΑΟΚ πρώτα να διορθώσει τα δικά του και μετά να αναζητήσει το δίκιο του, οπουδήποτε αλλού. Διότι στο Περιστέρι ήταν καλύτερος από τον Ατρόμητο, αλλά έφυγε τελικά μόλις με τον έναν βαθμό, χάρις στην εξαιρετική κεφαλιά του Τζαβέλλα. Η αλήθεια είναι ότι ο Κάκος, "έπνιξε" κανά δυο φάουλ, αλλά αλλοίωση αποτελέσματος δεν υπήρξε. Άλλωστε ο "Έλλην Κολλίνα" σφυρίζει πάντα, έχοντας γνώση ότι τον τραβάει η κάμερα και δίνει το δικό του σόου και αυτός. Η σκηνή με τους Παπαδόπουλο-Τζαβέλλα, και το στυλ-παρεάκι, κάνοντας τους φιλικές παρατηρήσεις, θα περάσει σίγουρα στο πάνθεον των τηλεοπτικών πλάνων κάλυψης ποδοσφαιρικών αγώνων.
Και ο κόουτς Στέφενς, έχω την αίσθηση, ότι με την δήλωση του "εδώ είναι Αθήνα, να μην μιλήσουμε καλύτερα", μάλλον αφτιά θέλησε να χαϊδέψει. Να γίνει ίσως αρεστός σε κάποιους, που μπορεί να γκρινιάζουν, αποφεύγοντας και κάποιες απαντήσεις. Ας πούμε, ο Σάλπι έμεινε εκτός του αγώνα με την ΑΖ (εκεί δηλαδή, που η νίκη θα έδινε την πρωτιά και την κλήρωση με ορίζοντα στους "8", όπως εξελίχθηκε), για να ξεκουραστεί, ώστε να παίξει δύο συνεχόμενα μάτς, Καλλονή-Ατρόμητο. Άλλη διαχείριση δεν μπορούσε να γίνει, ώστε να έχει και ο ΠΑΟΚ περισσότερες πιθανότητες, ιδιαίτερα στο ευρωπαϊκό του ματς, για επιτυχία; Είναι πολύ σημαντικό το τάιμινγκ της διαμαρτυρίας, η ένταση αυτής και ο στρατηγικός σχεδιασμός, ώστε να μην χαθεί ο στόχος, που είναι η δίκαιη αντιμετώπιση της ομάδας, αλλά και η διόρθωση των λαθών της ίδιας. Ο Μουρίνιο, μετρ του είδους, κάτω από την πίεση του πάγκου της Μαδρίτης, ήταν ένας από τους πολλούς, που έχασε το δίκιο του, όταν με το παραμικρό διαμαρτυρόταν για την "εύνοια" της Μπάρτσα, δίχως να κοιτά τα δικά του λάθη και παραλείψεις, που όπως φάνηκε κόστιζαν περισσότερο στην βασίλισσα, από τα δεδομένα διαιτητικά φάλτσα.
Πηγή: www.pamesports.gr