Ω ρε μάνα μου, τι γινόταν τότε… Τότε που ο Νώντας ζούσε και που ο Κοσκωτάς είχε φέρει τον Βλάχο, τον Λούδη και τον Βενετόπουλο… Τότε που ο Βυζιράκης έκανε παράβαση στο πέναλτι που ο διαιτητής Μαθιουδάκης κατοχύρωσε, για να πάει η σειρά των τελικών του 1994 σε τρίτο ματς και να πανηγυρίσει ο Εθνικός του Κούλη Ιωσηφίδη. Τότε που οι «κυανόλευκοι» νίκησαν στο Κύπελλο στη Θεσσαλονίκη. Όταν η πολύ φιλόδοξη, το 2002, διοίκηση του Εθνικού έπεισε τον Μάκη Βολτυράκη να μη σταματήσει το πόλο, γέμισε με χρήματα ασύλληπτα για την εποχή στον Αντώνη Βλοντάκη και προσπάθησε να αμφισβητήσει τα πρωτεία του Ολυμπιακού. Τότε, σε εκείνον τον τέταρτο τελικό του πρωταθλήματος του 2005, με τον Βολτυράκη αποβλημένο, ο προπονητής της ομάδας πόλο Γυναικών του Εθνικού, Γιώργος Κατσούλης, οδήγησε την ανδρική ομάδα στην ισοφάριση και σε πέμπτο παιχνίδι.
Είναι πολλά άλλα: η μπουνιά του Μάζη στον Χατζηθεοδώρου, που ως αποτέλεσμα είχε να… σπάσει το χέρι του ο Μάζης, η φυγή του Δεληγιάννη από την εστία του, στον δεύτερο τελικό του 2007 και το γκολ που έβαλε ο Βλοντάκης μπαίνοντας στα δίχτυα, το χαμένο πέναλτι του Αργύρη Θεοδωρόπουλου στους τελικούς που ο Γιάννης Θωμάκος έκανε απεργία και η αφιέρωση του τίτλου στον μακαρίτη Νώντα Σαμαρτζίδη, η άκαρπη, τελικά, προσπάθεια των κυανόλευκων να σπάσουν τη βασιλεία του Ολυμπιακού, που τελείωσε, επί της ουσίας, με την πτώχευσή τους και, εν τέλει, τον υποβιβασμό στη δεύτερη κατηγορία. Και, όμως, ακόμα πιο πριν, η δυσμενής παράδοση των 19 ετών των «ερυθρόλευκων» χωρίς νίκη επί του αληθινού αιώνιου αντίπαλού τους.
Στην πραγματικότητα, εκείνο το παιχνίδι που έσπασε η παράδοση. Το ματς που στο Παπαστράτειο έγινε ο θάνατος της αλεπούς.
Το παιχνίδι του 1990, που ο Θοδωρής Βλάχος πέτυχε το νικητήριο γκολ.
Πάνε χρόνια από τότε, αλλά οι παίκτες του Ολυμπιακού το θυμούνται ξεκάθαρα: ήταν ένα επιθετικό φάουλ στον Καϊάφα, για το οποίο ουδείς εκ των «ερυθρόλευκων» ένιωσε τύψεις. Για την χωρίς τίτλο από το πρωτάθλημα του 1971 ομάδα πόλο Ανδρών του Ολυμπιακού, ήταν η πρώτη πραγματικά σπουδαία νίκη της νέας εποχής. Ήταν, βλέποντάς την από το παροντικό οπτικό πεδίο, το πιο σημαντικό ματς της ζωής των παικτών εκείνης της ομάδας. Και ειδικά των παλιότερων, που χρόνια και χρόνια είχαν περάσει με το όνειρο ότι κάποια στιγμή θα νικούσαν τον Εθνικό.
Όταν ήρθε εκείνη η στιγμή και ο Βολιώτης πέτυχε το νικητήριο γκολ και μία παράδοση 19 ετών είχε τελειώσει και ο Ολυμπιακός μπορούσε επιτέλους να βγει ατενίσει τον ορίζοντα χωρίς αυτήν την κατάρα. Σε εκείνο το ματς, προπονητής των «ερυθρόλευκων» ήταν ο Χάρης Μαλεβίτης και των «κυανόλευκων» ο Μαρκέλλος Σιταρένιος. Και όταν ο Βλάχος πέτυχε το γκολ και περιφερόταν στο Παπαστράτειο ως άλλος Καίσαρ, στους ώμους του Γιώργου Κατσούλη, ο Νώντας Σαμαρτζίδης, θολωμένος, ανέβηκε στην κερκίδα και έστησε τον καυγά με τους φίλους του Ολυμπιακού, ενώ κάποιοι παίκτες του Εθνικού τους πετούσαν τενεκέδες. Έτσι, και οι «ερυθρόλευκοι» πολίστες ανέβηκαν στην κερκίδα και αυτό το λαοκοώντειο σύμπλεγμα δημιούργησε μία άνευ προηγούμενου γρονθοπατινάδα μεταξύ των παικτών των δύο ομάδων.
Τώρα σιωπή. Ένα ντέρμπι που θαρρείς ότι το έχει καταπιεί η λήθη του χρόνου. Δύο ένοικοι ενός κολυμβητηρίου, με εντελώς διαφορετικούς στόχους. Ο Ολυμπιακός σκέφτεται την Πριμόριε Ριέκα και όχι εκείνο που θα δώσει το μεσημέρι της Κυριακής (13:00) απέναντι στον συντοπίτη. Και ο Εθνικός το επόμενο παιχνίδι. Παραμονές πειραϊκού ντέρμπι και ο Θοδωρής Βλάχος με τον Γιώργο Κατσούλη και τον Χάρη Παυλίδη κουβέντα δεν είπαν για το ματς, στην καθιερωμένη συνάντησή τους στο «Πέτρος Καπαγέρωφ», το βράδυ της Παρασκευής. Η πόλη, πια, αποδέχεται σιωπηλά αυτήν την ανορθοδοξία και την ανισορροπία που παίρνει μαζί της την ένταση την οποία βγάζει ένα πραγματικά τοπικό ντέρμπι.
Πηγή : www.gavros.gr