ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΤΑΜΩΣΗ ΜΕ ΤΗ ΓΙΟΥΝΑΪΤΕΝΤ ΜΟΙΑΖΕΙ ΠΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΗ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ 6 (ΠΛΗΝ ΝΤΟΡΤΜΟΥΝΤ) ΙΣΧΥΡΕΣ ΤΟΥ CHAMPIONS LEAGUE
Το είχα πει και το είχα γράψει, φίλες και φίλοι ΓΑΥΡΟΙ, ότι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν η ομάδα που ήθελα, μετά την Ντόρτμουντ, να κληρωθεί με τον Ολυμπιακό. Φυσικά, για να μην παρεξηγηθώ, σε καμία περίπτωση δεν εννοούσα, ούτε εννοώ, ότι η Γιουνάιτεντ είναι η δεύτερη «χειρότερη» ομάδα του γκρουπ των ισχυρών. Ωστόσο, εάν θέλεις να προσεγγίσεις τους πιθανούς αντιπάλους σου, οδηγείσαι σε κάποιες επιλογές διά της εις άτοπον απαγωγής, αφού προηγουμένως σταθμίσεις πολλές και ποικίλες παραμέτρους.
Υπό αυτή την έννοια η άποψή μου ήταν και είναι πως Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης και Ατλέτικο πολύ απλά δεν παίζονται από κανέναν. Το ρόστερ των δύο πρώτων είναι απίστευτο, ενώ οι «ροχιμπλάνκος» της Μαδρίτης βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή φόρμα τους και ισοβαθμούν με τους «μπλαουγκράνα» στην πρώτη θέση της Πριμέρα Ντιβισιόν.
Η Μπάγερν Μονάχου, επίσης, είναι ίσως μαζί με την Ατλέτικο οι πιο φορμαρισμένες ομάδες στην Ευρώπη, ενώ η ήττα από τη Σίτι στη Γερμανία ήταν απλώς μία κακή παρένθεση, που προήλθε κυρίως από αλαζονεία και βεβαιότητα των Βαυαρών ότι είχαν νικήσει πριν το τέλος.
Από τις αγγλικές ομάδες, τώρα, θεωρώ ότι η Τσέλσι με τον Μουρίνιο είναι πολύ πιο αξιόπιστη από πέρυσι, βρίσκεται ήδη στη δεύτερη θέση της Πρέμιερ Λιγκ και κοιτάζει με πολλές φιλοδοξίες τόσο προς την κατάκτηση του τίτλου όσο και προς την πορεία της στο Champions League. Και, σε κάθε περίπτωση, είναι πιο φορμαρισμένη από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τον καιρό αυτό.
Ηθελα, λοιπόν, πρώτα την Ντόρτμουντ, διότι πιστεύω ότι την «έχουμε» και επειδή είχαμε προηγούμενα μαζί της από το παιχνίδι στη Γερμανία με τη Μαρσέιγ, όπου αποκλειστήκαμε με τον γνωστό ύποπτο και συνωμοτικό τρόπο.
ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΗΣ ΡΩΜΑΪΚΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Η δεύτερη ομάδα που προτιμούσα να κληρωθούμε ήταν η Γιουνάιτεντ. Οι «κόκκινοι» διάβολοι» είναι, αναμφίβολα, ο «θρύλος» της Μεγάλης Βρετανίας. Εχουν μία πορεία παράλληλη με αυτήν του Ολυμπιακού, την τελευταία 20ετία, που συμπτωματικά ξεκινάει τη σεζόν 1992-93, όταν τους Πειραιώτες ανέλαβε ο Κόκκαλης και γύρισε η σελίδα, ενώ στο Μάντσεστερ κατέφθασε ο Καντονά που οδήγησε τους «διαβόλους» σε αλλεπάλληλους θριάμβους και στην κατάκτηση 13 πρωταθλημάτων από τότε μέχρι σήμερα, κάτι πραγματικά ανεπανάληπτο για τα δεδομένα του πολύ ανταγωνιστικού αγγλικού πρωταθλήματος.
Ομως σήμερα, 21 χρόνια μετά, η Γιουνάιτεντ βρίσκεται σε ένα μεταβατικό στάδιο, καθώς αυτός ο θριαμβευτικός κύκλος, που σηματοδοτήθηκε με την παρουσία του σερ Αλεξ Φέργκιουσον στο τιμόνι, έκλεισε οριστικά. Και οι «κόκκινοι διάβολοι» ψάχνουν τον καινούργιο εαυτό τους με προπονητή τον Μόγες και με την ομάδα να μη βρίσκει ρυθμό, να έχει υποστεί ήδη 5 ήττες στην Πρέμιερ Λιγκ και στα αποδυτήρια να επικρατεί εσωστρέφεια, με πολλούς ποδοσφαιριστές -με πρώτο τον Ρούνεϊ- να είναι φευγάτοι.
Αυτός είναι και ο λόγος που ήθελα τη Γιουνάιτεντ. Οχι γιατί δεν βρίσκεται σε φόρμα σήμερα και είναι χαμηλά στο πρωτάθλημα, αλλά διότι η μεταβατική περίοδος στην οποία έχει εισέλθει την έχει αποσυντονίσει, έχει δημιουργήσει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, έλλειμμα εμπιστοσύνης προπονητή-παικτών-διοίκησης, κάτι που δεν επουλώνεται έως τον Φεβρουάριο.
Αν ήταν υπόθεση φορμαρίσματος θα φοβόμουν ότι σε δύο μήνες η Γιουνάιτεντ θα έβρισκε τον ρυθμό της. Ομως το πρόβλημα είναι πολύ πιο βαθύ και αυτό αποτελεί μεγάλη ευκαιρία για τον Ολυμπιακό, τη μοναδική ίσως, αυτήν τη στιγμή, για να κάνει το… θαύμα και να περάσει στη φάση των «8».
Βεβαίως, το Champions League είναι αυτό που κρατάει τη Γιουνάιτεντ την ώρα τούτη, καθώς εάν συνεχίσει να απομακρύνεται από την κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ ο στόχος θα έχει χαθεί και θα απομένει, ως μόνο κίνητρο, η πορεία στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση, όπου, για να είμαστε δίκαιοι, οι «κόκκινοι διάβολοι» παρουσιάζονται πολύ πιο σοβαροί, αξιόπιστοι και πολύ πρόσφατα διέσυραν την Μπάγερ Λεβερκούζεν στην έδρα της.
Θέλω να πω, με απλά λόγια, πως η Γιουνάιτεντ θυμίζει σε μένα τις τελευταίες μέρες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η κάποτε απόρθητη… Ρώμη τώρα μπορεί να αλωθεί, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται στον Ολυμπιακό να υποτιμήσει έναν τεράστιο αντίπαλο, με πολύ ποιοτικό ρόστερ, που έχει κατακτήσει 3 Κύπελλα Πρωταθλητριών και 20 πρωταθλήματα Αγγλίας. Ομως με τον Ρούνεϊ να θέλει να αποχωρήσει, τον Ασλεϊ Γιανγκ να είναι υπό παραχώρηση, τον Νάνι να συζητάει με τη Γιουβέντους, τον Φαν Πέρσι τραυματία, τον Τσιτσαρίτο απογοητευμένο επειδή δεν έχει πάρει ευκαιρίες, τον Φελαϊνί να μην έχει δείξει ακόμα τίποτα από όσα έβγαζε στο χορτάρι παίζοντας με την Εβερτον, τον Αντερσον τελείως ντεφορμέ και τους Φέρντιναντ, Βίντιτς και Εβρά να θεωρούνται «γέροι» και ξοφλημένοι, έχω την αίσθηση ότι ένας καλός, πειθαρχημένος και διαβασμένος Ολυμπιακός μπορεί να κάνει τη ζημιά.
Ειλικρινά, πιστεύω ότι αυτή η πρόκριση είναι στο χέρι μας. Και εύχομαι ο χρόνος να με δικαιώσει.
Πηγή : www.gavros.gr