Για να πω την αμαρτία μου δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσα ματς έχει παίξει ο Ολυμπιακός κόντρα σε πολωνικές ομάδες και σήμερα που τα λογάριασα μου φάνηκαν πολλά! Είναι κιόλας πολλά, 26 τον αριθμόν, μαζί με αυτό της Πέμπτης κόντρα στην ομάδα η οποία του έβγαλε την ψυχή πριν από έναν γύρο και του την έστειλε (όχι στην Κούλουρη, αλλά) στο Περιστέρι απ ' όπου την έφερε πίσω με το buzzer beater τρίποντο ο Μάντζαρης!
Ως πρωτάρα της Ευρωλίγκας η ομάδα που εκπροσωπεί την ομώνυμη πόλη και στα ελληνικά αποδίδεται ως "Πράσινο Βουνό" δεν είχε ξαναβρεθεί στο δρόμο του Ολυμπιακού, αλλά φρόντισε να αφήσει το επισκεπτήριο της στο περυσινό Eurocup, με αντίπαλο τον Πανιώνιο (76-70, 84-85). Ο Ολυμπιακός ξεσυνήθισε από την πολωνική παρέα τις προηγούμενες τρεις σεζόν, αλλά πιο μπροστά και μάλιστα επί εννέα συναπτές σεζόν βαρέθηκε να πηγαινοέρχεται στη χώρα του Λεχ Βαλέσα!
Από το 2001 έως και το 2004 οι "ερυθρόλευκοι" έπαιξαν έξι φορές με τη Σλασκ Βρότσλαβ (5 νίκες-μία ήττα) και στις επόμενες έξι περιόδους έδωσαν 14 ματς με την Πρόκομ Σοπότ, με απολογισμό 9 νίκες και 5 ήττες. Την περίοδο 2004-05 (με προπονητή τον Γιόνας Καζλάουσκας) γνώρισαν δύο ήττες, αλλά τη σεζόν 2009-10, με τον Παναγιώτη Γιαννάκη στον πάγκο, την αντιμετώπισαν στα πλέι οφς της Ευρωλίγκας, όπου επικράτησαν με 3-1 και προκρίθηκαν στο Φάιναλ Φορ των Παρισίων.
Αυτά είναι τα φρέσκα ματς, που τα θυμάται ο καθένας διότι όλα τους συνωστίζονται στα τελευταία δώδεκα χρόνια. Πριν από τη νέα εποχή του, ο Ολυμπιακός είχε βρεθεί άλλες δυο φορές αντιμέτωπος με πολωνικές ομάδες: τη σεζόν 1988-89 στο Κύπελλο Κόρατς με τη Γκόρνικ την οποία νίκησε με 91-76 και με 98-55 και δέκα χρόνια νωρίτερα, όταν αναμετρήθηκε με τη Βίμπρζεζε του Γκντανσκ.
Εδώ ήρθαμε, που λένε και στο σινεμά ή μάλλον στην (τότε ασπρόμαυρη) τηλεόραση!
Από τότε πέρασαν κιόλας 35 χρόνια, αλλά στ' αυτιά μου ηχεί ακόμη η φωνή του Βαγγέλη Φουντουκίδη σε μια τηλεοπτική μετάδοση που αποτελεί ανεκτίμητο μπασκετικό κειμήλιο...
Εκείνη την εποχή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης ίσχυε η φόρμουλα του τελικού γύρου των έξι ομάδων από τους οποίες οι πρώτες δύο προκρίνονταν στον τελικό, αλλά για τον Ολυμπιακό αυτή η προοπτική φαινόταν πολύ μακρινή, διότι εκτός από την Αλ Γιάλα της Συρίας, του έπεσαν επίσης η Λε Μαν και η Βίμπρζεζε του Γκντανσκ!
Πρωταθλητές Ελλάδος την προηγούμενη σεζόν (με 21 νίκες και μία ήττα), οι "ερυθρόλευκοι" νίκησαν τους Σύρους με 106-57 και 94-76, ηττήθηκαν στο Γκντανσκ με 91-85, αλλά δεν κάλυψαν τη διαφορά με τη Λε Μαν (79-62 και 56-76), με αποτέλεσμα στην τελευταία αγωνιστική να υποδέχονται τους Πολωνούς στις 7 Δεκεμβρίου του 1978 στο "Παπαστράτειο" επιδιώκοντας νίκη με διαφορά πάνω από είκοσι πόντους!
Ο στόχος φαινόταν ακατόρθωτος, αλλά όπως πίσω είχε η αχλάδα του Μουρούζη την ουρά!
Ο Στιβ Γιατζόγλου, ο Γιώργος Καστρινάκης, ο Παύλος Διάκουλας, ο Πολ Μελίνι, ο (προερχόμενος από τον Παναθηναϊκό και αργότερα μπάρμαν στη Γλυφάδα, Αμερικανός) Τζέρι Τζένκινς, ο Αρης Ραφτόπουλος, ο Νίκος Σισμανίδης, ο Θανάσης Ράμμος, ο Κίμωνας Κοκορόγιαννης και ο Γιάννης Γκαρώνης έπιασαν εξαρχής τους Πολωνούς από τον λαιμό και τους στραγγάλισαν!
Ήμουν από τότε ψωνισμένος με το μπάσκετ και δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εικόνες από εκείνο το ματς που εξελίχθηκε σε θρίλερ με τη διαφορά να ανεβοκατεβαίνει από τους είκοσι πόντους και με τον στόχο του Ολυμπιακού πότε να θεριεύει και πότε να τρεμοσβήνει!
Ο επίλογος υπήρξε συναρπαστικός: ο Γιατζόγλου ο οποίος συν τοις άλλοις είχε πιάσει αιχμάλωτο στην άμυνα τον Εντουαρντ Γιούρκεβιτς, σηκώθηκε από τα πλάγια και με ένα τζαμπ σουτ με ταμπλό πέτυχε το 102-79 και άνοιξε την πόρτα για να κάνει παρέα ο Ολυμπιακός με τα μεγαθήρια της εποχής: την Μπόσνα Σαράγεβο, που έμελλε να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης, την Μομπιλτζίρτζι Βαρέζε η οποία θα έπαιζε στον δέκατο συνεχή τελικό της, τη Ρεάλ Μαδρίτης, τη Χουβενδούδ Μπανταλόνα και την Μακάμπι Τελ Αβίβ!
Οταν ήχησε η κόρνα της λήξης και αποτυπώθηκε στο ταμπλό το 102-79, ακολούθησαν σκηνές που συνιστούν τον απόλυτο πανζουρλισμό! Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού μπουκάρησαν στον αγωνιστικό χώρο, σήκωσαν στα χέρια τον Μουρούζη και τους παίκτες και έκαναν τον γύρο του θριάμβου, ενώ ο συνήθως ήρεμος στις μεταδόσεις του (και βαθύς γνώστης του μπάσκετ) Βαγγέλης Φουντουκίδης ωρυόταν από το μικρόφωνο!
Επειδή τότε οι τόνοι των τηλεοπτικών περιγραφών ήταν χαμηλοί, τόσο πολύ ξένισε ο ενθουσιασμός του κυρίου Ευάγγελου που η μετάδοση του έγινε θέμα επερώτησης στη Βουλή!
Μολονότι πέρασαν κιόλας 35 χρόνια από εκείνη τη βραδιά, μου μένει εντυπωμένη στη μνήμη, τόσο για τις εικόνες που υπήρξαν πρωτοφανείς (αλλά όχι και ανεπανάληπτες) στην τηλεόραση, όσο και για τον περιβόητο Εντουαρντ Γιούρκεβιτς. Γεννημένος το 1948 και με ύψος 1,95μ. ο ελ της Βίμπρζεζε είναι ένας από τους κορυφαίους Πολωνούς παίκτες όλων των εποχών, μάλιστα στα ντουζένια του είχε βαδίσει στα χνάρια του Γιώργου Κολοκυθά. Ο "Μύτος" είχε αναδειχθεί πρώτος σκόρερ στα Ευρωμπάσκετ του 1967 και του 1969, ενώ ο ξανθομάλλης Γιούρκεβιτς βγήκε δεύτερος στη διοργάνωση του 1969 με μέσο όρο 20.3 πόντους (έναντι 23.5 του αείμνηστου Ελληνα σέντερ) και πρώτος σε εκείνη του 1971 με 22.6 πόντους.
Εκτός από δεύτερος και πρώτος σκόρερ ο Γιούρκεβιτς επιλέχθηκε και στις δυο διοργανώσεις στην κορυφαία πεντάδα: το 1969 στη Νάπολι, μαζί με τον Σεργκέι Μπέλοφ, τον Ιβο Ντανέου, τον Κλίφορντ Λιουκ και τον Κρέσιμιρ Τσόσιτς και το 1971 στο Εσεν μαζί με τον Σεργκέι Μπέλοφ, τον Μοντέστας Παουλάουσκας, τον Κρέζιμιρ Τσόσιτς και τον Ατάνας Γκολομέεφ.
Ανασύροντας εικόνες και ακούσματα από εκείνα τα εφηβικά χρόνια μου, όντας ήδη παθιασμένος με το μπάσκετ και αποφασισμένος να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα, κάθε φορά που φέρνω στο μυαλό μου τον Γιούρκεβιτς, μου 'ρχεται παρέα και ο συμπατριώτης του Τόμας Βόιτοβιτς, ο οποίος είχε οδηγήσει την Πολωνία στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ολυμπιακό Τουρνουά του 1976 στο Μόντρεαλ!
Ο Βόιτοβιτς τον οποίο εγκωμίαζαν τότε ο Διακογιάννης και ο Φουντουκίδης υπήρξε ο πρώτος βολεϊμπολίστας στον κόσμο ο οποίος κάρφωνε από την πίσω ζώνη, ενώ ο Γιούρκεβιτς ήταν ένας ελ (όπως αποκαλούνταν τότε οι σμολ φόργουορντ) με θανατηφόρο σουτ και την ικανότητα να διαλύει τις αντίπαλες άμυνες.
Το βράδυ της 7ης Δεκεμβρίου του 1978 ο Ολυμπιακός έγινε η πρώτη ομάδα στα χρονικά του ελληνικού μπάσκετ, η οποία προκρίθηκε στην τελική φάση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, με τη φόρμουλα (της εξάδας) η οποία που ίσχυε τότε. Βεβαίως είχαν προηγηθεί οι συμμετοχές της ΑΕΚ, στο Φάιναλ Φορ του 1966 στο Μιλάνο και στην Μπολόνια (στο πρελούδιο του θριάμβου της το 1968 και στο κύκνειο άσμα του Γιώργου Μόσχου που έσβησε από τον καρκίνο στις 29 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς) και του Παναθηναϊκού στον ημιτελικό της διοργάνωσης το 1972, όπου αποκλείστηκε από την Ινις Βαρέζε.
Τα πρωτοσέλιδα και τα σχόλια των εφημερίδων την επόμενη μέρα υπήρξαν διθυραμβικά: το "Φως των Σπορ" τόνιζε στον βασικό τίτλο του "Ο Θρύλος στους "6" της Ευρώπης: Φοβερή ακτύπητη υπερομάδα, ανάστησε το ελληνικό μπάσκετ", ενώ η "Αθλητική Ηχώ" αποθέωνε τους "ερυθρόλευκους" γράφοντας "Αμόκ για το μέγα θαύμα του Ολυμπιακού: Ηταν συγκλονιστικός κι έκανε να ριγήσουν και οι πέτρες"!
Πηγή: www.gazzetta.gr