Η νίκη του Ολυμπιακού στη Νέα Σμύρνη επί του Πανιωνίου έχει πολλές «αναγνώσεις», θεωρώ όμως ότι συνιστά –πάνω απ όλα- την πιό εμφανή αποτύπωση της αγωνιστικής διάστασης της φετινής ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα.
Κι εξηγούμαι:
Η εντύπωση που μου άφησε καταρχάς η αγωνιστιστική εμφάνιση και η συναισθηματική συμπεριφορά του Ολυμπιακού εναντίον του Πανιωνίου είναι πως οι ερυθρόλευκοι ουσιαστικά κέρδισαν την δική τους αυτοποίθηση και αυτοεκτίμηση ενόψει του ντέρμπι της προσεχούς Δευτέρας με τον Παναθηναικό και ουδόλως ασχολήθηκαν με το να «διαγράψουν» τον απόηχο της θλιβερής εμφάνισης στο Μιλάνο, που προφανώς ανήκει στο παρελθόν.
Κυρίως όμως, έγινε –για μια ακόμα φορά- σαφές ότι η μπασκετική «μπαγκέτα» του Βασίλη Σπανούλη είναι αυτή που σχεδόν αποκλειστικά κατευθύνει την ερυθρόλευκη «ορχήστρα» και από την οποία εξαρτάται άμεσα το προφίλ του πρωταθλητή Ευρώπης σε κάθε αγώνα. Το είχε τονίσει αυτή η στήλη από το ματς με την Φενέρ Μπαχτσέ στο Φάληρο πριν λίγες μέρες… Υπάρχει «ο Ολυμπιακός του Σπανούλη» κι ο Ολυμπιακός «δίχως» τον (γνωστό) Σπανούλη.
Εμμέσως πλην σαφώς το επιβεβαίωσε χθες και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, σαφώς μας το υπενθυμίζει ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος σε κάθε ματς των «αιωνίων» προετοιμάζει, «στήνει» και οργανώνει την ομάδα του με γνώμονα την εξουδετέρωση του αρχηγού των ερυθρολεύκων.
Υπ αυτή την έννοια το συγκεκριμένο σημείο καθίσταται και πάλι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του επικείμενου ντέρμπι…
Ένα επίσης κρίσιμο σημείο για το ντέρμπι θα είναι η αγωνιστική εικόνα και προσφορά των νεοαποκτηθέντων αμερικανών του Ολυμπιακού, εφόσον φυσικά χρησιμοποιηθούν από τον προπονητή τους. Είναι εμφανές ότι ο βαθμός προσαρμογής στην ομάδα και ετοιμότητας για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι… μηδενικός, ο Μπαρτζώκας χθες δικαίως μίλησε για τεράστο βαθμό δυσκολίας ένταξης των δύο στο σύνολο εν μέσω αγώνων, όμως –έχουμε τονίσει ήδη- αυτό είναι το μεγάλο «στοίχημα» του Έλληνα προπονητή… Κι επιπλέον, καμία ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια τέτοια εποχή να έχει «εκτός μάχης» δυο ξένους παίκτες.
Κι όλα αυτά, την ώρα που ο Παναθηναικός δείχνει να αποκτά τρομερή ομοιογένεια και ρυθμό, οι «ρολίστες πολυτελείας» του «παίρνουν μπρος» και «θωρακίζουν» την ομάδα τους κυρίως στην άμυνα και ο Πεδουλάκης αναζητά πλέον μόνον την αγωνιστική «ανάσταση» του Ούκιτς, που εξακολουθεί να είναι η «μαύρη τρύπα» των πρασίνων…
Το ντέρμπι της προσεχούς Δευτέρας είναι σε κάθε περίπτωση «όλα τα λεφτά»…
Πιστεύω ότι με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου αξίζουν αναφοράς μερικά ακόμα «δεδομένα» του πρωταθλήματος:
** ο Πανιώνιος: είναι μεν 3ος (με διαφορά) στην κατάταξη, πλην όμως δεν μπορεί να ικανοποιεί κανέναν με την εικόνα του. Πέραν της παρέμβασης του εξαιρετικού επαγγελματία Γιάννη Σφαιρόπουλου σε θέματα τακτικής, που «σφραγίζουν» την παρουσία της ομάδας σε Ελλάδα κι Ευρώπη, και το ταλέντο του ΜακΚόλουμ δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς σε ποιο αγωνιστικό επίπεδο κινείται αυτή η ομάδα… Πολύ περισσότερο όταν παρά τις φιλοδοξίες της, σε όλα τα μεγάλα ματς δείχνει κατώτερη του αναμενομένου, αδυνατεί να πάρει ένα «μεγάλο», ένα ξεχωριστό, ένα «ηχηρό» αποτέλεσμα. Οι παίκτες του Πανιωνίου έχουν όνομα, όχι όμως…χάρη!!! Κι επειδή δεν είναι και τίποτα δύσκολο να είναι κανείς 3ος στην Ελλάδα, με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται Αρης και ΠΑΟΚ, θεωρώ ότι οι παίκτες του Πανιωνίου θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν την αγωνιστική νοοτροπία τους, ώστε η ομάδα να αφήσει «στίγμα» στο πρωτάθλημα.
** ο Άρης: η αποχώρηση του Βαγγέλη Αγγέλου αποδεικνύεται το σημαντικότερο πλήγμα των τελευταίων ετών. Η ομάδα έχασε τη συνοχή, το «πνεύμα», τον τρόπο δουλειάς, τον ηγέτη της και κυρίως έναν άνθρωπο με νοοτροπία νικητή και υποδειγματική επαγγελματική φιλοσοφία. Ήδη οι Θεσσαλονικείς «κατρακύλησαν» στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης και δεδομένου του προγράμματος στον δεύτερο γύρο θεωρώ ότι θα πρέπει να κοπιάσουν πολύ για να «σώσουν» την κατηγορία. Ας μην ξεχνάμε ότι παίζουν με έναν μόλις ξένο και με άπειρο για την κατηγορία και τις απαιτήσεις του πρωταθλήματος αυτού προπονητή.
** το Ρέθυμνο: είναι η κλασσικότερη απόδειξη ότι «σοφοί» στο μπάσκετ δεν υπάρχουν…Ωραία είναι η επικοινωνιακή προβολή ενός εγχειρήματος, ακόμα καλύτερη η δημιουργία ενός «μύθου» προς ενίσχυση του μπάσκετ της περιφέρειας, ασφαλώς και η εταιρεία είναι πρότυπο λειτουργίας αθλητικής Α.Ε., αλλά χρειάζεται που και που λίγη μετριοφροσύνη… Όσο επιτυχημένη ήταν η συνταγή στο παρελθόν, και αυτό αποδεικνυόταν στο παρκέ, τόσο «πάσχουν» οι επιλογές τους τελευταίους μήνες κι αυτό φαίνεται στα αποτελέσματα και τη βαθμολογία . Χρόνος υπάρχει για να βελτιωθεί η εικόνα και να αλλάξει το βαθμολογικό «τοπίο», αλλά στο σημείο αυτό χρειάζεται αποκλειστικά και μόνον σκληρή δουλειά και όχι λόγια…
** ο Ίκαρος: τα λάθη του καλοκαιριού «πληρώνονται» τον χειμώνα στα ομαδικά σπορ. Λάθη στη στελέχωση της ομάδας, στην επιλογή παικτών, στη μετακόμιση στη Χαλκίδα, ελλιεπής διοικητική στήριξη (απ΄ότι μου λένε) και τώρα μια ομάδα-(πρώην) μοντέλο βρίσκεται στο «χείλος» του υποβιβασμού, χωρίς κάτι να προιωνίζεται ευοίωνο ή υποσχόμενο. Το επικείμενο εντός έδρας παιχνίδι με το Ρέθυμνο, και αντίπαλο τον τέως προπονητή της ομάδας, είναι το «κλειδί» για τον… παράδεισο ή την κόλαση, ανεξαρτήτως αυτών όμως θα χρειαστούν νίκες κι εκτός Χαλκίδας.
Κι εξηγούμαι:
Η εντύπωση που μου άφησε καταρχάς η αγωνιστιστική εμφάνιση και η συναισθηματική συμπεριφορά του Ολυμπιακού εναντίον του Πανιωνίου είναι πως οι ερυθρόλευκοι ουσιαστικά κέρδισαν την δική τους αυτοποίθηση και αυτοεκτίμηση ενόψει του ντέρμπι της προσεχούς Δευτέρας με τον Παναθηναικό και ουδόλως ασχολήθηκαν με το να «διαγράψουν» τον απόηχο της θλιβερής εμφάνισης στο Μιλάνο, που προφανώς ανήκει στο παρελθόν.
Κυρίως όμως, έγινε –για μια ακόμα φορά- σαφές ότι η μπασκετική «μπαγκέτα» του Βασίλη Σπανούλη είναι αυτή που σχεδόν αποκλειστικά κατευθύνει την ερυθρόλευκη «ορχήστρα» και από την οποία εξαρτάται άμεσα το προφίλ του πρωταθλητή Ευρώπης σε κάθε αγώνα. Το είχε τονίσει αυτή η στήλη από το ματς με την Φενέρ Μπαχτσέ στο Φάληρο πριν λίγες μέρες… Υπάρχει «ο Ολυμπιακός του Σπανούλη» κι ο Ολυμπιακός «δίχως» τον (γνωστό) Σπανούλη.
Εμμέσως πλην σαφώς το επιβεβαίωσε χθες και ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, σαφώς μας το υπενθυμίζει ο Αργύρης Πεδουλάκης, ο οποίος σε κάθε ματς των «αιωνίων» προετοιμάζει, «στήνει» και οργανώνει την ομάδα του με γνώμονα την εξουδετέρωση του αρχηγού των ερυθρολεύκων.
Υπ αυτή την έννοια το συγκεκριμένο σημείο καθίσταται και πάλι το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του επικείμενου ντέρμπι…
Ένα επίσης κρίσιμο σημείο για το ντέρμπι θα είναι η αγωνιστική εικόνα και προσφορά των νεοαποκτηθέντων αμερικανών του Ολυμπιακού, εφόσον φυσικά χρησιμοποιηθούν από τον προπονητή τους. Είναι εμφανές ότι ο βαθμός προσαρμογής στην ομάδα και ετοιμότητας για το ελληνικό πρωτάθλημα είναι… μηδενικός, ο Μπαρτζώκας χθες δικαίως μίλησε για τεράστο βαθμό δυσκολίας ένταξης των δύο στο σύνολο εν μέσω αγώνων, όμως –έχουμε τονίσει ήδη- αυτό είναι το μεγάλο «στοίχημα» του Έλληνα προπονητή… Κι επιπλέον, καμία ομάδα δεν έχει την πολυτέλεια τέτοια εποχή να έχει «εκτός μάχης» δυο ξένους παίκτες.
Κι όλα αυτά, την ώρα που ο Παναθηναικός δείχνει να αποκτά τρομερή ομοιογένεια και ρυθμό, οι «ρολίστες πολυτελείας» του «παίρνουν μπρος» και «θωρακίζουν» την ομάδα τους κυρίως στην άμυνα και ο Πεδουλάκης αναζητά πλέον μόνον την αγωνιστική «ανάσταση» του Ούκιτς, που εξακολουθεί να είναι η «μαύρη τρύπα» των πρασίνων…
Το ντέρμπι της προσεχούς Δευτέρας είναι σε κάθε περίπτωση «όλα τα λεφτά»…
Πιστεύω ότι με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου αξίζουν αναφοράς μερικά ακόμα «δεδομένα» του πρωταθλήματος:
** ο Πανιώνιος: είναι μεν 3ος (με διαφορά) στην κατάταξη, πλην όμως δεν μπορεί να ικανοποιεί κανέναν με την εικόνα του. Πέραν της παρέμβασης του εξαιρετικού επαγγελματία Γιάννη Σφαιρόπουλου σε θέματα τακτικής, που «σφραγίζουν» την παρουσία της ομάδας σε Ελλάδα κι Ευρώπη, και το ταλέντο του ΜακΚόλουμ δεν αντιλαμβάνομαι ακριβώς σε ποιο αγωνιστικό επίπεδο κινείται αυτή η ομάδα… Πολύ περισσότερο όταν παρά τις φιλοδοξίες της, σε όλα τα μεγάλα ματς δείχνει κατώτερη του αναμενομένου, αδυνατεί να πάρει ένα «μεγάλο», ένα ξεχωριστό, ένα «ηχηρό» αποτέλεσμα. Οι παίκτες του Πανιωνίου έχουν όνομα, όχι όμως…χάρη!!! Κι επειδή δεν είναι και τίποτα δύσκολο να είναι κανείς 3ος στην Ελλάδα, με την κατάσταση στην οποία βρίσκονται Αρης και ΠΑΟΚ, θεωρώ ότι οι παίκτες του Πανιωνίου θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν την αγωνιστική νοοτροπία τους, ώστε η ομάδα να αφήσει «στίγμα» στο πρωτάθλημα.
** ο Άρης: η αποχώρηση του Βαγγέλη Αγγέλου αποδεικνύεται το σημαντικότερο πλήγμα των τελευταίων ετών. Η ομάδα έχασε τη συνοχή, το «πνεύμα», τον τρόπο δουλειάς, τον ηγέτη της και κυρίως έναν άνθρωπο με νοοτροπία νικητή και υποδειγματική επαγγελματική φιλοσοφία. Ήδη οι Θεσσαλονικείς «κατρακύλησαν» στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης και δεδομένου του προγράμματος στον δεύτερο γύρο θεωρώ ότι θα πρέπει να κοπιάσουν πολύ για να «σώσουν» την κατηγορία. Ας μην ξεχνάμε ότι παίζουν με έναν μόλις ξένο και με άπειρο για την κατηγορία και τις απαιτήσεις του πρωταθλήματος αυτού προπονητή.
** το Ρέθυμνο: είναι η κλασσικότερη απόδειξη ότι «σοφοί» στο μπάσκετ δεν υπάρχουν…Ωραία είναι η επικοινωνιακή προβολή ενός εγχειρήματος, ακόμα καλύτερη η δημιουργία ενός «μύθου» προς ενίσχυση του μπάσκετ της περιφέρειας, ασφαλώς και η εταιρεία είναι πρότυπο λειτουργίας αθλητικής Α.Ε., αλλά χρειάζεται που και που λίγη μετριοφροσύνη… Όσο επιτυχημένη ήταν η συνταγή στο παρελθόν, και αυτό αποδεικνυόταν στο παρκέ, τόσο «πάσχουν» οι επιλογές τους τελευταίους μήνες κι αυτό φαίνεται στα αποτελέσματα και τη βαθμολογία . Χρόνος υπάρχει για να βελτιωθεί η εικόνα και να αλλάξει το βαθμολογικό «τοπίο», αλλά στο σημείο αυτό χρειάζεται αποκλειστικά και μόνον σκληρή δουλειά και όχι λόγια…
** ο Ίκαρος: τα λάθη του καλοκαιριού «πληρώνονται» τον χειμώνα στα ομαδικά σπορ. Λάθη στη στελέχωση της ομάδας, στην επιλογή παικτών, στη μετακόμιση στη Χαλκίδα, ελλιεπής διοικητική στήριξη (απ΄ότι μου λένε) και τώρα μια ομάδα-(πρώην) μοντέλο βρίσκεται στο «χείλος» του υποβιβασμού, χωρίς κάτι να προιωνίζεται ευοίωνο ή υποσχόμενο. Το επικείμενο εντός έδρας παιχνίδι με το Ρέθυμνο, και αντίπαλο τον τέως προπονητή της ομάδας, είναι το «κλειδί» για τον… παράδεισο ή την κόλαση, ανεξαρτήτως αυτών όμως θα χρειαστούν νίκες κι εκτός Χαλκίδας.
Πηγή: www.pamesports.gr