Σαν σήμερα, 14 Ιανουαρίου του 1971 γεννιέται στην Άρτα ο Αντώνης Νικοπολίδης, ένας από τους πιο καταξιωμένους γκολκίπερ της Ελλάδας που φόρεσε την φανέλα των δύο «αιωνίων» αντιπάλων.
Τα πρώτα του βήματα στο χώρο του ποδοσφαίρου τα έκανε στην ομάδα της γενέτειρας του, την Αναγέννηση, από την οποία έφυγε σε ηλικία 18 ετών για χάρη του Παναθηναϊκού το 1989.
Στους «πράσινους», τότε βασικός τερματοφύλακας ήταν ο μεγάλος Γιόζεφ Βάντσικ, με αποτέλεσμα ο Νικοπολίδης να κάνει υπομονή αρκετά χρόνια μέχρι να πάρει φανέλα βασικού κάτω από τα δοκάρια του «τριφυλλιού».
Όσο για το πότε ήταν το ντεμπούτο του με τα «πράσινα», ο ίδιος ξεκαθαρίζει: «Το ντεμπούτο μου το θυμάμαι. Αν και πολλοί το μπερδεύουν, το ντεμπούτο μου είναι στο Χαριλάου. Έχω παίξει ένα ημίχρονο στην Τούμπα, στο μοναδικό Λιγκ Καπ παιχνίδι που έγινε το 1989, το επόμενο παιχνίδι ήταν μέσα στο Χαριλάου με τον Άρη, 1-3 νίκη για τον Παναθηναϊκό».
Αν και πολλοί θεωρούν πως όσο βρισκόταν στη σκιά του «βουνού» δεν εξελισσόταν, εκείνος έχει αντίθετη άποψη: «Ήταν χρόνια πιστεύω δημιουργικά για μένα. Αν και πολλοί πιστεύουν ότι ήταν 'νεκρά' χρόνια, για μένα ήταν δημιουργικά».
Στις 18 Αυγούστου του 1999 φόρεσε για πρώτη φορά τη φανέλα με το εθνόσημο στο στήθος, στον αγώνα της Εθνικής κόντρα στο Ελ Σαλβαδόρ.
Μετά από την κατάκτηση 5 πρωταθλημάτων και ισάριθμων Κυπέλλων, αλλά και δύο Σούπερ Καπ με τον Παναθηναϊκό, παίρνει την απόφαση να φύγει από την Παιανία, ύστερα από 15 χρόνια, για χάρη του Ολυμπιακού το καλοκαίρι του 2004.
Την ίδια χρονιά, στα γήπεδα της Πορτογαλίας κατακτά με την Εθνική Ελλάδος το Euro και ανακηρύσσεται ως ο πέμπτος κορυφαίος τερματοφύλακας στον κόσμο. Συνολικά, με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα, αγωνίστηκε σε 90 παιχνίδια.
Μάλιστα, η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είναι η σημαντικότερη στην καριέρα του. Το ίδιο σημαντική όμως είναι και η μεταγραφή του από το «τριφύλλι» στους Πειραιώτες: «Η πιο σημαντική στιγμή της καριέρας μου ήταν το Euro. Όπως σημαντική στιγμή ήταν η μεταπήδησή μου από τον Παναθηναϊκό στον Ολυμπιακό», είχε δηλώσει.
Στον Ολυμπιακό παρέμεινε 7 χρόνια, κατακτώντας έξι πρωταθλήματα, τέσσερα Κύπελλα κι ένα Σούπερ Καπ.
Αν και προερχόταν από το αντίπαλο «στρατόπεδο» αγαπήθηκε από τους φιλάθλους των «ερυθρολεύκων» , οι οποίοι αναγνώρισαν την προσφορά του στην ομάδα.
Κόντρα στη Λάρισα στις 17 Απριλίου του 2011, κάθισε για τελευταία φορά κάτω από τα δοκάρια πριν κρεμάσει οριστικά τα γάντια του, καταχειροκροτούμενος από τους οπαδούς του Ολυμπιακού.
Όπως τονίζει ο ίδιος, ήταν από τις πιο δύσκολες στιγμές της καριέρας του: «Η στιγμή της αλλαγής ήταν σίγουρα η πιο δύσκολη. Το χειροκρότημα του κόσμου ήταν τόσο ζεστό, που δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Όσο για το ποια ομάδα προτιμά ο ίδιος; Η απάντησή του σε παλαιότερη συνέντευξή του είναι αφοπλιστική: «Για εμένα ο Παναθηναϊκός ήταν σχολείο. Έμαθα τι σημαίνει επαγγελματισμός και ποιες είναι οι δυσκολίες μιας μεγάλης ομάδας. Στον Ολυμπιακό έζησα όσα ήθελα να ζήσω ως ποδοσφαιριστής, όσα ονειρευόμουν. Δεν μπορώ να βάλω στη ζυγαριά τη μία και την άλλη ομάδα».
Πηγή: www.sportday.gr