Όλα κι όλα, μην έχουμε παράπονο. Φτάσαμε αισίως λίγες ώρες πριν από το μεγάλο ντέρμπι της Λεωφόρου και έχουμε τη δυνατότητα να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο. Είναι κι αυτό μια πρόοδος…
Τόσο ο Παναθηναϊκός, όσο και ο Ολυμπιακός απέφυγαν επιμελώς να ανεβάσουν τους τόνους καθ' όλη τη διάρκεια της εβδομάδας και αν εξαιρέσει κανείς τις περίφημες πλέον… οσμές των αποδυτηρίων του «Απόστολος Νικολαΐδης» και τις απόλυτα αναμενόμενες αντιδράσεις των «πράσινων» για τον ορισμό του διαιτητή (μικρή σημασία είχε τελικά το πρόσωπο που επιλέχτηκε), μια χαρά έχει πάει το πράγμα.
Η αληθινή δοκιμασία, βέβαια, ξεκινά μόλις φτάσει το πούλμαν των φιλοξενούμενων έξω από τα αποδυτήρια της Τσόχα και καλό θα είναι αντί να γινόμαστε μάντεις κακών, να ελπίζουμε όλοι ότι τα πάντα θα κυλήσουν ομαλά και το ντέρμπι θα ολοκληρωθεί ανεξαρτήτως έκβασης.
Η διαχείριση του Μίτσελ και ο Παπάζογλου
Πάμε λοιπόν στα ουσιαστικά. Οι περισσότεροι αποφεύγουν να πάρουν θέση και να αποκαλύψουν τις προβλέψεις τους. Απόλυτα λογικό. Που να μπλέξεις στην Ελλάδα με τις αντιδράσεις που θα υπάρξουν σε περίπτωση που οι μαντικές σου ικανότητες αποδειχτούν χειρότερες και από αυτές που χαρακτηρίζουν τον Παπάζογλου ως ακραίο μπακ;
Δεν είναι τυχαία η αναφορά μου στον καθ΄όλα συμπαθή αμυντικό του Ολυμπιακού, καθώς ακόμη και η σκέψη συμμετοχής του στο ντέρμπι (και μάλιστα στα «φτερά» της άμυνας), επιβεβαιώνει αυτό ακριβώς που έγραφα στις αρχές της εβδομάδας. Απόψε στη Λεωφόρο δεν αγωνίζονται δύο ομάδες, αλλά… τρεις! Είναι ποδοσφαιρικά αδύνατο να μην επηρεαστούν οι πρωταθλητές από τον επικείμενο «τελικό» της Τρίτης απέναντι στους «Αετούς της Λισσαβώνας».
Ο Μίτσελ είναι αναγκασμένος να προχωρήσει σε διαχείριση του υλικού του για να έχει φρέσκια την ομάδα τόσο σε τρία βράδια, όσο και στο ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ που ακολουθεί και είναι απόλυτα κατανοητό να μην παρατάξει απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο την ενδεκάδα που θα επέλεγε αν για παράδειγμα το παιχνίδι διεξαγόταν Άνοιξη, ή τουλάχιστον όχι πριν από ένα τόσο κρίσιμο ευρωπαϊκό παιχνίδι. Γιατί αν ο Ολυμπιακός δεν είχε μπροστά του μια τόσο μεγάλη αναμέτρηση όπως αυτή με την Μπενφίκα, φαντάζομαι ότι δεν θα υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να δούμε τον Παπάζογλου, όχι βασικό, αλλά ούτε καν μέλος της «ερυθρόλευκης» 18άδας.
Μη μας παγιδεύει το ειδικό βάρος των συγκεκριμένων αναμετρήσεων. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν αλλάζει το παραμικρό. Οποιαδήποτε ομάδα της πρώτης εξάδας του ελληνικού πρωταθλήματος κι αν αντιμετώπιζαν εκτός έδρας απόψε οι Πειραιώτες (ακόμη κι αν λεγόταν Ατρόμητος ή Παναιτωλικός) είναι σίγουρο ότι θα «φλέρταραν» με την γκέλα.
Καταλαβαίνω ότι από μόνη της μια επίσκεψη στη Λεωφόρο καθιστά πιο ψυλλιασμένους τους ποδοσφαιριστές και δεν τους επιτρέπει να εμφανιστούν το ίδιο χαλαροί, όπως το έχουν πράξει τόσες και τόσες ομάδες στο παρελθόν, πριν από καθοριστικά ευρωπαϊκά παιχνίδια. Το συγκεκριμένο σύμπτωμα, όμως, έχουμε δει να εμφανίζεται σε ομάδες – κολοσσούς όπως η Μπάγερν, η Γιουνάιτεντ, η Μπαρτσελόνα, η Ρεάλ, η Γιουβέντους και ειλικρινά δυσκολεύομαι να βρω το λόγο για τον οποίο δεν θα το εμφανίσει το βράδυ και ο Ολυμπιακός.
Ο Μίτσελ λοιπόν δεν καλείται να λύσει απόψε μόνο το γρίφο της επιλογής της ενδεκάδας με γνώμονα και τα παιχνίδια που ακολουθούν, αλλά κυρίως υποχρεούται να βγάλει από το μυαλό του οποιαδήποτε σκέψη που αφορά την τεράστια πρόκληση της πρόκρισης στις 16 κορυφαίες ομάδες του φετινού Champions League. Αν το καταφέρει κι αυτό, τότε τι να πω; Θα με έχει αναγκάσει να του βγάλω το καπέλο για πολλοστή φορά από το ξεκίνημα της περιόδου…
Η εμφανής ανωτερότητα του Ολυμπιακού και τα... διδάγματα της ιστορίας
«Μα καλά ρε Αλέξανδρε, δε βλέπεις τη διαφορά που έχουν οι δύο ομάδες; Και σβηστός να παίξει ο Ολυμπιακός στη Λεωφόρο θα το πάρει το διπλό» μου επισήμανε χθες ένας καλός συνάδελφός μου. Δε διαφωνώ ότι ποιοτικά οι «ερυθρόλευκοι» υπερτερούν σχεδόν στα πάντα, έναντι του «αιωνίου» αντιπάλου τους. Ειλικρινά δυσκολεύομαι να βρω έστω και έναν βασικό ποδοσφαιριστή του Παναθηναϊκού που θα πάλευε να διεκδικήσει θέση στην ενδεκάδα των πρωταθλητών. Στο τέλος της σεζόν, μάλιστα, πιστεύω ότι η βαθμολογική διαφορά που θα χωρίζει τις δύο ομάδες θα είναι σίγουρα διψήφια...
Στις εκτιμήσεις μου όμως για ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι, ακολουθώ πάντα ένα βασικό κανόνα. Δεν πηγαίνω ποτέ κόντρα στην παράδοση και θεωρώ ότι κάτι που έχει συμβεί δεκάδες φορές στο παρελθόν είναι πιθανότερο να επαναληφθεί. Εκτός λοιπόν από τη δεδομένη ιδιαιτερότητα της χρονικής συγκυρίας του ντέρμπι – ελέω Μπενφίκα – δεν θα πόνταρα ποτέ σε ένα ντέρμπι «αιωνίων» υπέρ της ομάδας που εμφανίζεται να είναι τόσο ξεκάθαρο φαβορί, όπως ο σημερινός Ολυμπιακός. Μη με ρωτήσετε γιατί…
Ρωτήστε κάποιον ποδοσφαιριστή που έχει αγωνιστεί σε τέτοιο ντέρμπι. Μόνο αυτός μπορεί να μας εξηγήσει, γιατί στα συγκεκριμένα παιχνίδια η ομάδα που είναι εμφανώς καλύτερη καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν δυσκολεύεται να επιβάλλει το νόμο της.
Βάση ποδοσφαιρικής λογικής, ο τραγικός Ολυμπιακός του 2010 δεν είχε την παραμικρή τύχη απέναντι στον σχεδόν βέβαιο πρωταθλητή τότε Παναθηναϊκό του Σισέ, μπροστά σε 50.000 τρελαμένους «πράσινους» οπαδούς. Με προπονητή τον Μπάντοβιτς και βασικούς τον Γιάννη Παπαδόπουλο και τον… Ντάτολο (δύο παίκτες που αμφιβάλλω αν θα συμμετείχαν ακόμη και στα οικογενειακά διπλά του σημερινού Ολυμπιακού) οι «ερυθρόλευκοι» είχαν αποδράσει από το Μαρούσι με το διπλό, χάρη στην απίθανη κεφαλιά του Ματ Ντάρμπισιρ.
Ποιος πίστευε πάλι ότι ο περσινός απαράδεκτος Παναθηναϊκός δε θα έφευγε με τρία ή τέσσερα γκολ στις αποσκευές του, όταν επισκέφτηκε το Καραϊσκάκη για να αντιμετωπίσει τον εστεμμένο πρωταθλητή Ολυμπιακό την 29η αγωνιστική; Με υπηρεσιακό προπονητή τον Βονόρτα είχαν πάει στο Φάληρο οι «πράσινοι» και παραλίγο να φύγουν με μια απίθανη νίκη από το «άντρο» των αντιπάλων τους ελέω Φιγκερόα.
Ισοπαλία, άσσος, διπλό...
Τα παραδείγματα είναι δεκάδες και δεν υπάρχει λόγος να σας κουράσω άλλο. Μένω στα πιο πρόσφατα. Υπάρχουν λοιπόν δύο φαινόμενα που προσωπικά δυσκολεύομαι να αγνοήσω λίγες ώρες πριν από την έναρξη του ντέρμπι. Πρώτον, ομάδες που καλούνται να δώσουν ένα σπουδαίο ευρωπαϊκό παιχνίδι, εμφανίζονται συνήθως πιο επιρρεπείς στις γκέλες στους αγώνες της εγχώριας λίγκας που προηγούνται.
Δεύτερον, στα ντέρμπι «αιωνίων» η εμφανώς καλύτερη ποιοτικά ομάδα (όποτε υπάρχει τέτοια) αδυνατεί να επιβεβαιώσει την ανωτερότητά της. Επειδή λοιπόν λόγω ιδιοσυγκρασίας, ξεκαθαρίζω ότι δεν πάω ποτέ κόντρα σε… επαναλαμβανόμενα ακραία ποδοσφαιρικά φαινόμενα, θα ρισκάρω την πρόβλεψη με τον κίνδυνο φυσικά να εκτεθώ (αυτό το ξέρετε, μ' αρέσει το… ρίσκο).
Πιο πιθανό αποτέλεσμα θεωρώ την ισοπαλία και αν μου βάζατε το πιστόλι στον κρόταφο και μου ζητούσατε να επιλέξω την ομάδα που θα πάρει τους τρεις βαθμούς, σε περίπτωση που υπάρξει νικητής, θα σας έλεγα… Παναθηναϊκός και όχι Ολυμπιακός. Καταλαβαίνω ότι ακούγεται τρελό για πολλούς, κατανοώ ότι είναι μια εκτίμηση μεγάλης επικινδυνότητας, δεν υποστηρίζω ότι θα… πέσω από τα σύννεφα αν οι Πειραιώτες επιβεβαιώσουν την εμφανή ανωτερότητά τους, αλλά ειλικρινά λίγο πριν την έναρξη του ντέρμπι δίνω τις λιγότερες πιθανότητες στο «διπλό». Το βράδυ ξυρίζουν τον γαμπρό και δεν αποκλείεται αύριο να… ξυρίζετε εσείς εμένα. Ραντεβού με τα… ξυραφάκια αύριο το πρωί στο Goal και στο sentragoal.gr για το ταμείο του ντέρμπι…
Πηγή : www.sentragoal.com