Το μεγάλο πλεονέκτημα του φετινού Ολυμπιακού είναι ότι έχει πολλούς παίκτες που μπορούν μέσα σε ένα παιχνίδι να του κάνουν τη διαφορά.
Είναι μειονέκτημα ότι δεν έχουν διάρκεια στην απόδοσή τους, αλλά ακόμη κι έτσι είναι τόσοι πολλοί και τόσο καλοί, όταν είναι στα καλά τους, που είναι πάρα πολύ δύσκολο ειδικά σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε ομάδα τον Ολυμπιακό- πολύ απλά γιατί δεν ξέρει από πού που θα της έρθει.
Παίζει ο Μήτρογλου και ξέρεις ότι όλο και θα βρει την ευκαιρία να σου το βάλει το γκολάκι. Κι αν όχι αυτός, θα βρει το χώρο του κάποιος άλλος επιθετικός.
Δεν παίζει ο Μήτρογλου; Άλλοτε θα καθαρίσει ο Σαβιόλα, άλλοτε θα κάνουν μία ενέργεια και θα κάνουν η, θα φτιάξουν το γκολ η, θα πάρουν το πέναλτι ο Κάμπελ η, ο Βάϊς, άλλοτε θα χωθούν ο Φουστέρ η, ο Ολαϊτάν, άλλοτε θα βρεθεί σε θέση βολής ο Τσόρι και θα κάνει το τέλειο πλασέ!
Και κάτι από όλα αυτά να μη γίνει, θα κερδίσει ο Ολυμπιακός ένα φάουλ η, ένα κόρνερ και με μία κεφαλιά ο Μανωλάς η, κάποιος άλλος ερυθρόλευκος θα κάνει ακόμη κι έτσι, μέσω μίας στημένης φάσης, τη διαφορά.
Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια των αγώνων. Δηλαδή, άλλοτε θα προηγηθεί ο Ολυμπιακός με ένα γρήγορο γκολ. Καμιά φορά θα προηγηθεί ο αντίπαλος, καμιά φορά θα κρατήσει το 0-0 στο ημίχρονο. Όμως η κατάληξη στο τέλος είναι η ίδια. Ο Ολυμπιακός θα κερδίσει. Θα επιμείνει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και θα φτάσει στα γκολ, που θα του δώσουν το νικηφόρο αποτέλεσμα.
Άλλωστε, βλέπουμε ότι σε αρκετά παιχνίδια, έστω σε σμίκρυνση, το ίδιο πράγμα έγινε και στο Τσάμπιονς Λιγκ! Μία θα είναι πρωταγωνιστής ο Μήτρογλου, την άλλη ο Ρομπέρτο. Μία θα κάνει γκολάκι ο Τσόρι, την άλλη από στημένη φάση ο Μανωλάς. Μία θα κερδίσει πέναλτι η, θα βάλει γκολ ο Βάϊς, την άλλη θα μπουκάρει και θα κάνει φάση ο Κάμπελ. Και τη παράλλη θα βγάλει μία ασίστ η, θα κάνει ένα σουτ-φαρμάκι ο Φουστέρ.
Με όλο αυτό το σκηνικό σε κάθε παιχνίδι, υπάρχει κι η εξήγηση γιατί ο Ολυμπιακός στο τέλος πάντα κερδίζει στην Ελλάδα και αποδεικνύεται τόσο ανταγωνιστικός στην Ευρώπη, σε συνδυασμό, βέβαια, με το ισπανικό στιλ που έχει δώσει στο παιχνίδι του ο Μίτσελ.
Κι η ποδοσφαιρική λογική λέει πως τα καλύτερα έρχονται.
Είναι μειονέκτημα ότι δεν έχουν διάρκεια στην απόδοσή τους, αλλά ακόμη κι έτσι είναι τόσοι πολλοί και τόσο καλοί, όταν είναι στα καλά τους, που είναι πάρα πολύ δύσκολο ειδικά σε επίπεδο ελληνικού πρωταθλήματος να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε ομάδα τον Ολυμπιακό- πολύ απλά γιατί δεν ξέρει από πού που θα της έρθει.
Παίζει ο Μήτρογλου και ξέρεις ότι όλο και θα βρει την ευκαιρία να σου το βάλει το γκολάκι. Κι αν όχι αυτός, θα βρει το χώρο του κάποιος άλλος επιθετικός.
Δεν παίζει ο Μήτρογλου; Άλλοτε θα καθαρίσει ο Σαβιόλα, άλλοτε θα κάνουν μία ενέργεια και θα κάνουν η, θα φτιάξουν το γκολ η, θα πάρουν το πέναλτι ο Κάμπελ η, ο Βάϊς, άλλοτε θα χωθούν ο Φουστέρ η, ο Ολαϊτάν, άλλοτε θα βρεθεί σε θέση βολής ο Τσόρι και θα κάνει το τέλειο πλασέ!
Και κάτι από όλα αυτά να μη γίνει, θα κερδίσει ο Ολυμπιακός ένα φάουλ η, ένα κόρνερ και με μία κεφαλιά ο Μανωλάς η, κάποιος άλλος ερυθρόλευκος θα κάνει ακόμη κι έτσι, μέσω μίας στημένης φάσης, τη διαφορά.
Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια των αγώνων. Δηλαδή, άλλοτε θα προηγηθεί ο Ολυμπιακός με ένα γρήγορο γκολ. Καμιά φορά θα προηγηθεί ο αντίπαλος, καμιά φορά θα κρατήσει το 0-0 στο ημίχρονο. Όμως η κατάληξη στο τέλος είναι η ίδια. Ο Ολυμπιακός θα κερδίσει. Θα επιμείνει με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους και θα φτάσει στα γκολ, που θα του δώσουν το νικηφόρο αποτέλεσμα.
Άλλωστε, βλέπουμε ότι σε αρκετά παιχνίδια, έστω σε σμίκρυνση, το ίδιο πράγμα έγινε και στο Τσάμπιονς Λιγκ! Μία θα είναι πρωταγωνιστής ο Μήτρογλου, την άλλη ο Ρομπέρτο. Μία θα κάνει γκολάκι ο Τσόρι, την άλλη από στημένη φάση ο Μανωλάς. Μία θα κερδίσει πέναλτι η, θα βάλει γκολ ο Βάϊς, την άλλη θα μπουκάρει και θα κάνει φάση ο Κάμπελ. Και τη παράλλη θα βγάλει μία ασίστ η, θα κάνει ένα σουτ-φαρμάκι ο Φουστέρ.
Με όλο αυτό το σκηνικό σε κάθε παιχνίδι, υπάρχει κι η εξήγηση γιατί ο Ολυμπιακός στο τέλος πάντα κερδίζει στην Ελλάδα και αποδεικνύεται τόσο ανταγωνιστικός στην Ευρώπη, σε συνδυασμό, βέβαια, με το ισπανικό στιλ που έχει δώσει στο παιχνίδι του ο Μίτσελ.
Κι η ποδοσφαιρική λογική λέει πως τα καλύτερα έρχονται.
Πηγή: www.gazzetta.gr