Οι καρδιές επέστρεψαν στη θέση τους μετά το – όπως αναφέρει πολύ εύστοχα το σημερινό πρωτοσέλιδο του «Goal» - πιο τρελό ευρωπαϊκό παιχνίδι του Ολυμπιακού στο «Καραϊσκάκη», οι πρωταθλητές Ευρώπης φιγουράρουν εδώ και μερικές ώρες στην ελίτ του φετινού Champions League και πλέον ήρθε η ώρα της συνολικής αποτίμησης της πορείας τους στον 3ο όμιλο της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης του πλανήτη.
Πάμε λοιπόν να δούμε τα δέκα στοιχεία (πρόσωπα, γεγονότα, στιγμές) που καθόρισαν το δρόμο των Πειραιωτών προς τους «16», μετρώντας αντίστροφα από το 10 μέχρι το 1…
10. ΟΙ ΓΚΟΛΑΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΑΜΑ
Ένα είναι σίγουρο. Αυτή η πρόκριση του Ολυμπιακού δεν είχε καμία σχέση με όλες τις προηγούμενες. Στις τρεις περιπτώσεις που κατάφεραν κατά το παρελθόν οι «ερυθρόλευκοι» να ξεπεράσουν τη σκόπελο των ομίλων, υπήρχε τουλάχιστον ένα παιχνίδι στο οποίο… σε έπαιρνε ο ύπνος. Φέτος όλα θύμιζαν… ροντέο! Το ένα είχε πιο τρελό σενάριο από το άλλο.
Σπάνιες ποδοσφαιρικές παραστάσεις που προσφέρονταν για… ουδέτερους φιλάθλους και όχι για υποστηρικτές των ομάδων που εμπλέκονταν σ' αυτά και που σίγουρα χρειάζονταν… χάπια για να ξεπεράσουν το άγχος τους. Αφήστε που είδαμε και ορισμένα από τα καλύτερα γκολ που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στη διοργάνωση. Του Βάις στην πρεμιέρα κόντρα στην Παρί, του Μήτρογλου στις Βρυξέλλες, του Τσόρι στην Πορτογαλία. Αν μη τι άλλο και τα έξι παιχνίδια άξιζαν το εισιτήριό τους, όσο ακριβό κι αν ήταν…
9. Ο… ΝΕΟΣΣΟΣ ΣΑΜΑΡΗΣ
Από τις θέσεις των τριών μέσων που χρησιμοποίησε σε όλους τους αγώνες ο Μίτσελ παρέλασαν αρκετοί ποδοσφαιριστές. Μασάντο, Μανιάτης, Τσόρι, Εντινγκά, Φουστέρ, Σαβιόλα, Γιαταμπαρέ. Μόνο ένας όμως αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια του ομίλου, κι αυτός ήταν ο τελευταίος που θα προέβλεπε κανείς πριν από μερικούς μήνες, όταν ξεκινούσε η καλοκαιρινή προετοιμασία ενόψει της νέας σεζόν.
Η απειρία του φάνηκε ιδιαίτερα στους δύο πρώτους αγώνες με Παρί και Άντερλεχτ (με αποκορύφωμα τα διαδοχικά πέναλτι στα οποία υπέπεσε), ωστόσο η διαρκής βελτίωσή του από 90λεπτο σε 90λεπτο ήταν εμφανής και η συνολική του παρουσία καταλυτική για την πρόκριση. Ο… νεοσσός Ανδρέας Σάμαρης μεγάλωσε απότομα δικαιώνοντας πανηγυρικά τον Μίτσελ και γεμίζοντας… ικανοποίηση τον Σάντος ενόψει Μουντιάλ.
8. ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΧΟΛΕΜΠΑΣ – ΣΑΛΙΝΟ
Για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι ένα τόσο επιθετικογενές και ευάλωτο αμυντικά δίδυμο ακραίων μπακ θα μπορούσε να ανταποκριθεί με τόσο μεγάλη επιτυχία στα καθήκοντα του σε τόσο υψηλό επίπεδο. Έπεσα έξω. Αμφότεροι συνέβαλαν τα μέγιστα για την πρόκριση και ομολογώ ότι ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες που προξενεί κατάπληξη η ωριμότητα που διακρίνει το παιχνίδι του Χολέμπας.
Έχει δουλέψει πολύ στις χτυπητές του αδυναμίες, δε δέχεται πλέον εύκολα μπαλιές στην πλάτη του, δεν αφήνει τις επιθετικές του επελάσεις να αποβαίνουν εις βάρος των αμυντικών του καθηκόντων. Μήπως όμως ο Σαλίνο πάει πίσω; Εβδομάδα με την εβδομάδα, αγώνα με τον αγώνα, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι του Ολυμπιακού έκαναν διάνα με την επιλογή του σε ρόλο αντί – Τοροσίδη. Κι ας μη σου γεμίζει το μάτι με το μπόι του…
7. Ο ΩΡΙΜΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ
Άλλος ένας ποδοσφαιριστής που μοιάζει να έχει ωριμάσει απότομα στα χέρια του Μίτσελ. Καταλύτης στην άμυνα του Ολυμπιακού, τα πήγε περίφημα αντιμετωπίζοντας σπουδαίους επιθετικούς και φυσικά – για να μην ξεχνιόμαστε – ήταν και ο παίκτης που χάρισε τη νίκη στο καθοριστικό εντός έδρας παιχνίδι με την Μπενφίκα, σκοράροντας παράλληλα και στο Παρίσι. Το ταλέντο του ουδέποτε αμφισβητήθηκε. Για την ωριμότητα και τη νοοτροπία του υπήρχαν αμφιβολίες. Σιγά – σιγά όμως μοιάζουν και αυτές να υποχωρούν…
6. Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ «ΝΤΑ ΛΟΥΖ»
Θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί τον παράγοντα τύχη ως καθοριστική παράμετρο της πρόκρισης των πρωταθλητών. Ωστόσο, υπάρχει ένα παιχνίδι που αποδεικνύει ότι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους «16» του Champions League, πρώτιστα επειδή το άξιζε βάση της απόδοσής του. Κι αυτό το παιχνίδι δεν ήταν άλλο από την αναμέτρηση του «Ντα Λουζ».
Μέσα στην έδρα της άμεσης ανταγωνίστριάς του για τη δεύτερη προνομιούχο θέση – και φυσικά εν δυνάμει κάτοχο του Europa League, μην το λησμονούμε – οι «ερυθρόλευκοι» παρέδωσαν σεμινάριο ποδοσφαίρου και αν δεν υπήρχε η απρόσμενη νεροποντή, πιθανότατα να είχαν επιστρέψει με το διπλό από την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας. Αυτός ήταν ο αγώνας που ουσιαστικά διαφοροποίησε τις ισορροπίες του ομίλου και πρωταγωνιστής του ήταν μόνο ένας: Ο Ολυμπιακός!
5. ΤΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ
Το είχα γράψει και σε κείμενό μου πριν από μερικές εβδομάδες. Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τον Βαγγέλη Μαρινάκη σε επίπεδο μάνατζμεντ έχει δώσει ρεσιτάλ από τις αρχές του καλοκαιριού. Με διαδοχικές πρωτοποριακές για τα ελληνικά δεδομένα κινήσεις (με αποκορύφωμα τη συνεργασία με τη UNICEF) διεύρυνε τη διεθνή οντότητα του ονόματος «Ολυμπιακός», ενώ φυσικά κατάφερε με τις ιδιαίτερα προσεγμένες οικονομικά μεταγραφικές επενδύσεις του να δημιουργήσει το ισχυρότερο ρόστερ των τελευταίων ετών, χωρίς να βουλιάξουν τα ταμεία της ομάδας. Αναμφισβήτητα πιστώνεται τεράστιο μερίδιο στην επιτυχία.
4. Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Υπάρχει άλλο ένα στοιχείο που κάνει τη συγκεκριμένη πρόκριση ιδιαίτερα ξεχωριστή. Δεν προήλθε με τη βοήθεια τακτικής… κλεφτοπολέμου, αλλά στηρίχτηκε αποκλειστικά στην επιθετική φιλοσοφία που διέπει τον Ολυμπιακό του Μίτσελ. Οι «ερυθρόλευκοι» κυνήγησαν τη νίκη και στα έξι παιχνίδια, αλλού δικαιώθηκαν, αλλού όχι, ωστόσο είναι σίγουρο ότι φέτος είδαμε τον πιο επιθετικογενή Ολυμπιακό που έχουμε δει ποτέ στο Champions League. Και ίσως αυτή η ιδιαιτερότητα δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία των «ερυθρόλευκων».
3. Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ
Εντάξει, τι να συζητάμε. Θα μπορούσε να βρίσκεται και στην πρώτη θέση της λίστας, καθώς η όλη του παρουσία ήταν καταπληκτική. Αν και οι περισσότεροι μένουν κυρίως στο χατ – τρικ των Βρυξελλών, επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι τον καλύτερο Μήτρογλου της φετινής χρονιάς τον είδαμε στη Λισσαβώνα κι ας μη βρήκε το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα. Η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν η πληρέστερη που προσωπικά θυμάμαι να έχει πραγματοποιήσει ο Έλληνας επιθετικός. Και ίσως αυτή η απόδοση σε μια έδρα όπως το «Ντα Λουζ», απέναντι σε μια ομάδα όπως η Μπενφίκα, να απέδειξε στους σκάουτερ των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, ότι ο συγκεκριμένος επιθετικός είναι έτοιμος πλέον να δοκιμαστεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
2. Ο ΜΙΤΣΕΛ
Τελικά εκείνο το αεροπλάνο της Iberia που θα τον μετέφερε στη Μαδρίτη μετά τα ανεπιτυχή αποτελέσματα των καλοκαιρινών φιλικών, μάλλον δε θα χρειαστεί να απογειωθεί από το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Σήμερα, τη μέρα της μεγάλης δικαίωσης του Ισπανού, δεν έχω να γράψω απολύτως τίποτα. Σας παραπέμπω απλά στο άρθρο που είχα δημοσιεύσει αμέσως μετά τη συντριβή της πρεμιέρας από την Παρί με τίτλο «Μίτσελ, μαγκιά σου».
Σήμερα που τον αποθεώνουν άπαντες, τα κομπλιμέντα δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Μίτσελ δεν κέρδισε το μεγάλο στοίχημα το βράδυ της Τρίτης. Το είχε κερδίσει στο πρώτο ημίχρονο της μονομαχίας με την παρέα του Ιμπραϊμοβιτς. Εκείνο ήταν το παιχνίδι που απέδειξε πόσο τεράστια προσωπικότητα είναι ο Ισπανός και πόσο ικανός τεχνικός μπορεί να εξελιχθεί…
1. Ο… ΟΣΙΟΣ ΡΟΜΠΕΡΤΟ
Αν στη Μαδρίτη έχουν κάνει εικόνισμα τον «Άγιο Ίκερ», στον Πειραιά θα πρέπει να χτίσουν… εκκλησία για τον «Όσιο Ρομπέρτο». Προσωπικά δε θυμάμαι άλλο τερματοφύλακα στην ιστορία του Ολυμπιακού να έχει καθορίσει σε τόσο μεγάλο βαθμό την πορεία των «ερυθρόλευκων» σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Και ο Νικοπολίδης έκανε μεγάλα παιχνίδια, και ο Ελευθερόπουλος είχε ξεχωριστές βραδιές, αλλά το φετινό ισπανικό φαινόμενο δεν έχει προηγούμενο.
Ακόμη και στο τελευταίο παιχνίδι με την Άντερλεχτ αποτέλεσε τον καταλύτη της τελικής επικράτησης, με τις δύο εκπληκτικές του αποκρούσεις στο πεντάλεπτο 67'-72'. Ας με συγχωρέσουν και ο Μίτσελ και ο Μήτρογλου αν τους αδικώ, αλλά ο αναμφισβήτητος MVP της πρόκρισης… φοράει γάντια, έχει ύψος 192 εκατοστά και έχει κάνει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να αναζητούν εναγωνίως τρόπους για να τον δέσουν στο μεγάλο λιμάνι τουλάχιστον για άλλη μια χρονιά.
Πηγή : www.sentragoal.gr
Ένα είναι σίγουρο. Αυτή η πρόκριση του Ολυμπιακού δεν είχε καμία σχέση με όλες τις προηγούμενες. Στις τρεις περιπτώσεις που κατάφεραν κατά το παρελθόν οι «ερυθρόλευκοι» να ξεπεράσουν τη σκόπελο των ομίλων, υπήρχε τουλάχιστον ένα παιχνίδι στο οποίο… σε έπαιρνε ο ύπνος. Φέτος όλα θύμιζαν… ροντέο! Το ένα είχε πιο τρελό σενάριο από το άλλο.
Σπάνιες ποδοσφαιρικές παραστάσεις που προσφέρονταν για… ουδέτερους φιλάθλους και όχι για υποστηρικτές των ομάδων που εμπλέκονταν σ' αυτά και που σίγουρα χρειάζονταν… χάπια για να ξεπεράσουν το άγχος τους. Αφήστε που είδαμε και ορισμένα από τα καλύτερα γκολ που έχει πετύχει ο Ολυμπιακός στη διοργάνωση. Του Βάις στην πρεμιέρα κόντρα στην Παρί, του Μήτρογλου στις Βρυξέλλες, του Τσόρι στην Πορτογαλία. Αν μη τι άλλο και τα έξι παιχνίδια άξιζαν το εισιτήριό τους, όσο ακριβό κι αν ήταν…
9. Ο… ΝΕΟΣΣΟΣ ΣΑΜΑΡΗΣ
Από τις θέσεις των τριών μέσων που χρησιμοποίησε σε όλους τους αγώνες ο Μίτσελ παρέλασαν αρκετοί ποδοσφαιριστές. Μασάντο, Μανιάτης, Τσόρι, Εντινγκά, Φουστέρ, Σαβιόλα, Γιαταμπαρέ. Μόνο ένας όμως αγωνίστηκε σε όλα τα παιχνίδια του ομίλου, κι αυτός ήταν ο τελευταίος που θα προέβλεπε κανείς πριν από μερικούς μήνες, όταν ξεκινούσε η καλοκαιρινή προετοιμασία ενόψει της νέας σεζόν.
Η απειρία του φάνηκε ιδιαίτερα στους δύο πρώτους αγώνες με Παρί και Άντερλεχτ (με αποκορύφωμα τα διαδοχικά πέναλτι στα οποία υπέπεσε), ωστόσο η διαρκής βελτίωσή του από 90λεπτο σε 90λεπτο ήταν εμφανής και η συνολική του παρουσία καταλυτική για την πρόκριση. Ο… νεοσσός Ανδρέας Σάμαρης μεγάλωσε απότομα δικαιώνοντας πανηγυρικά τον Μίτσελ και γεμίζοντας… ικανοποίηση τον Σάντος ενόψει Μουντιάλ.
8. ΤΟ ΔΙΔΥΜΟ ΧΟΛΕΜΠΑΣ – ΣΑΛΙΝΟ
Για να είμαι ειλικρινής δεν πίστευα ότι ένα τόσο επιθετικογενές και ευάλωτο αμυντικά δίδυμο ακραίων μπακ θα μπορούσε να ανταποκριθεί με τόσο μεγάλη επιτυχία στα καθήκοντα του σε τόσο υψηλό επίπεδο. Έπεσα έξω. Αμφότεροι συνέβαλαν τα μέγιστα για την πρόκριση και ομολογώ ότι ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες που προξενεί κατάπληξη η ωριμότητα που διακρίνει το παιχνίδι του Χολέμπας.
Έχει δουλέψει πολύ στις χτυπητές του αδυναμίες, δε δέχεται πλέον εύκολα μπαλιές στην πλάτη του, δεν αφήνει τις επιθετικές του επελάσεις να αποβαίνουν εις βάρος των αμυντικών του καθηκόντων. Μήπως όμως ο Σαλίνο πάει πίσω; Εβδομάδα με την εβδομάδα, αγώνα με τον αγώνα, αποδεικνύει ότι οι άνθρωποι του Ολυμπιακού έκαναν διάνα με την επιλογή του σε ρόλο αντί – Τοροσίδη. Κι ας μη σου γεμίζει το μάτι με το μπόι του…
7. Ο ΩΡΙΜΟΣ ΜΑΝΩΛΑΣ
Άλλος ένας ποδοσφαιριστής που μοιάζει να έχει ωριμάσει απότομα στα χέρια του Μίτσελ. Καταλύτης στην άμυνα του Ολυμπιακού, τα πήγε περίφημα αντιμετωπίζοντας σπουδαίους επιθετικούς και φυσικά – για να μην ξεχνιόμαστε – ήταν και ο παίκτης που χάρισε τη νίκη στο καθοριστικό εντός έδρας παιχνίδι με την Μπενφίκα, σκοράροντας παράλληλα και στο Παρίσι. Το ταλέντο του ουδέποτε αμφισβητήθηκε. Για την ωριμότητα και τη νοοτροπία του υπήρχαν αμφιβολίες. Σιγά – σιγά όμως μοιάζουν και αυτές να υποχωρούν…
6. Η ΝΥΧΤΑ ΤΟΥ «ΝΤΑ ΛΟΥΖ»
Θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί τον παράγοντα τύχη ως καθοριστική παράμετρο της πρόκρισης των πρωταθλητών. Ωστόσο, υπάρχει ένα παιχνίδι που αποδεικνύει ότι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε στους «16» του Champions League, πρώτιστα επειδή το άξιζε βάση της απόδοσής του. Κι αυτό το παιχνίδι δεν ήταν άλλο από την αναμέτρηση του «Ντα Λουζ».
Μέσα στην έδρα της άμεσης ανταγωνίστριάς του για τη δεύτερη προνομιούχο θέση – και φυσικά εν δυνάμει κάτοχο του Europa League, μην το λησμονούμε – οι «ερυθρόλευκοι» παρέδωσαν σεμινάριο ποδοσφαίρου και αν δεν υπήρχε η απρόσμενη νεροποντή, πιθανότατα να είχαν επιστρέψει με το διπλό από την πρωτεύουσα της Πορτογαλίας. Αυτός ήταν ο αγώνας που ουσιαστικά διαφοροποίησε τις ισορροπίες του ομίλου και πρωταγωνιστής του ήταν μόνο ένας: Ο Ολυμπιακός!
5. ΤΟ ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ ΤΟΥ ΜΑΡΙΝΑΚΗ
Το είχα γράψει και σε κείμενό μου πριν από μερικές εβδομάδες. Όποια άποψη κι αν έχει κανείς για τον Βαγγέλη Μαρινάκη σε επίπεδο μάνατζμεντ έχει δώσει ρεσιτάλ από τις αρχές του καλοκαιριού. Με διαδοχικές πρωτοποριακές για τα ελληνικά δεδομένα κινήσεις (με αποκορύφωμα τη συνεργασία με τη UNICEF) διεύρυνε τη διεθνή οντότητα του ονόματος «Ολυμπιακός», ενώ φυσικά κατάφερε με τις ιδιαίτερα προσεγμένες οικονομικά μεταγραφικές επενδύσεις του να δημιουργήσει το ισχυρότερο ρόστερ των τελευταίων ετών, χωρίς να βουλιάξουν τα ταμεία της ομάδας. Αναμφισβήτητα πιστώνεται τεράστιο μερίδιο στην επιτυχία.
4. Η ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Υπάρχει άλλο ένα στοιχείο που κάνει τη συγκεκριμένη πρόκριση ιδιαίτερα ξεχωριστή. Δεν προήλθε με τη βοήθεια τακτικής… κλεφτοπολέμου, αλλά στηρίχτηκε αποκλειστικά στην επιθετική φιλοσοφία που διέπει τον Ολυμπιακό του Μίτσελ. Οι «ερυθρόλευκοι» κυνήγησαν τη νίκη και στα έξι παιχνίδια, αλλού δικαιώθηκαν, αλλού όχι, ωστόσο είναι σίγουρο ότι φέτος είδαμε τον πιο επιθετικογενή Ολυμπιακό που έχουμε δει ποτέ στο Champions League. Και ίσως αυτή η ιδιαιτερότητα δίνει ακόμη μεγαλύτερη αξία στην επιτυχία των «ερυθρόλευκων».
3. Ο ΜΗΤΡΟΓΛΟΥ
Εντάξει, τι να συζητάμε. Θα μπορούσε να βρίσκεται και στην πρώτη θέση της λίστας, καθώς η όλη του παρουσία ήταν καταπληκτική. Αν και οι περισσότεροι μένουν κυρίως στο χατ – τρικ των Βρυξελλών, επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι τον καλύτερο Μήτρογλου της φετινής χρονιάς τον είδαμε στη Λισσαβώνα κι ας μη βρήκε το δρόμο προς τα αντίπαλα δίχτυα. Η συγκεκριμένη εμφάνιση ήταν η πληρέστερη που προσωπικά θυμάμαι να έχει πραγματοποιήσει ο Έλληνας επιθετικός. Και ίσως αυτή η απόδοση σε μια έδρα όπως το «Ντα Λουζ», απέναντι σε μια ομάδα όπως η Μπενφίκα, να απέδειξε στους σκάουτερ των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων, ότι ο συγκεκριμένος επιθετικός είναι έτοιμος πλέον να δοκιμαστεί στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο.
2. Ο ΜΙΤΣΕΛ
Τελικά εκείνο το αεροπλάνο της Iberia που θα τον μετέφερε στη Μαδρίτη μετά τα ανεπιτυχή αποτελέσματα των καλοκαιρινών φιλικών, μάλλον δε θα χρειαστεί να απογειωθεί από το «Ελευθέριος Βενιζέλος». Σήμερα, τη μέρα της μεγάλης δικαίωσης του Ισπανού, δεν έχω να γράψω απολύτως τίποτα. Σας παραπέμπω απλά στο άρθρο που είχα δημοσιεύσει αμέσως μετά τη συντριβή της πρεμιέρας από την Παρί με τίτλο «Μίτσελ, μαγκιά σου».
Σήμερα που τον αποθεώνουν άπαντες, τα κομπλιμέντα δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία. Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Μίτσελ δεν κέρδισε το μεγάλο στοίχημα το βράδυ της Τρίτης. Το είχε κερδίσει στο πρώτο ημίχρονο της μονομαχίας με την παρέα του Ιμπραϊμοβιτς. Εκείνο ήταν το παιχνίδι που απέδειξε πόσο τεράστια προσωπικότητα είναι ο Ισπανός και πόσο ικανός τεχνικός μπορεί να εξελιχθεί…
1. Ο… ΟΣΙΟΣ ΡΟΜΠΕΡΤΟ
Αν στη Μαδρίτη έχουν κάνει εικόνισμα τον «Άγιο Ίκερ», στον Πειραιά θα πρέπει να χτίσουν… εκκλησία για τον «Όσιο Ρομπέρτο». Προσωπικά δε θυμάμαι άλλο τερματοφύλακα στην ιστορία του Ολυμπιακού να έχει καθορίσει σε τόσο μεγάλο βαθμό την πορεία των «ερυθρόλευκων» σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Και ο Νικοπολίδης έκανε μεγάλα παιχνίδια, και ο Ελευθερόπουλος είχε ξεχωριστές βραδιές, αλλά το φετινό ισπανικό φαινόμενο δεν έχει προηγούμενο.
Ακόμη και στο τελευταίο παιχνίδι με την Άντερλεχτ αποτέλεσε τον καταλύτη της τελικής επικράτησης, με τις δύο εκπληκτικές του αποκρούσεις στο πεντάλεπτο 67'-72'. Ας με συγχωρέσουν και ο Μίτσελ και ο Μήτρογλου αν τους αδικώ, αλλά ο αναμφισβήτητος MVP της πρόκρισης… φοράει γάντια, έχει ύψος 192 εκατοστά και έχει κάνει τους ανθρώπους του Ολυμπιακού να αναζητούν εναγωνίως τρόπους για να τον δέσουν στο μεγάλο λιμάνι τουλάχιστον για άλλη μια χρονιά.
Πηγή : www.sentragoal.gr