Είναι γνωστό πως ο (κακός) Έλληνας κοιτάζει να βγάζει το μάτι του διπλανού του κι αντί να παραδεχθεί το λάθος του (ώστε να το διορθώσει) ψάχνει να βρει τα λάθη άλλων, για να δικαιολογήσει το δικό του. Ο καλός Έλληνας αδιαφορεί για τα δικά του μειονεκτήματα έναντι των προτερημάτων των αντιπάλων του και κοιτάζει να μεγιστοποιεί τις αρετές του, ώστε να αφήνει τους άλλους πίσω του.
Το απόλυτο παράδειγμα είναι ο Βασίλης Σπανούλης. Οποιοσδήποτε άνθρωπος με (το μέτριο) ανάστημα των 180 εκατοστών, τον δει πρόσωπο με πρόσωπο, θα δυσκολευτεί να πιστέψει ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που «ισοπεδώνει» τους αντιπάλους στο κορυφαίο επίπεδο του Ευρωπαϊκού μπάσκετ για περισσότερα από δέκα χρόνια.Ένας λεπτοκαμωμένος τυπάκος, που δεν έχει ούτε εντυπωσιακό μπόι, ούτε προκαλεί φόβο με ταμούσκουλα του. Ένας τυπάκος από ένα χωριό της Λάρισας, ο οποίος μεγάλωσε δίχως τον πατέρα του, αλλά ποτέ δεν έψαξε για δικαιολογίες. «Είμαι ο Βασίλης από την Λάρισα και δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ», έπρεπε να λέει ο Σπανούλης, κατά το πρότυπο του Λε ΜπρονΤζέιμς, ο οποίος πέρσι μετά τον δεύτερο του τίτλο στο ΝΒΑ, πήρε το μικρόφωνο και δήλωσε. «Είμαι ο ΛεΜπρον από το Κάντον του Οχάιο και δεν θα έπρεπε να είμαι εδώ».
Στα 23 του, ο Σπανούλης πήρε το «όπλο» του και «σκότωσε» τον Λε Μπρον και την Εθνική Αμερικής, στην μεγαλύτερη νίκη όλων των εποχών για τον Ελληνικό ομαδικό αθλητισμό. Στα 26 του πήρε την πρώτη του Ευρωλίγκα κι ένα χρόνο μετά αντί να μείνει στην «ησυχία» του στον Παναθηναϊκό, παράτησε μια «στρωμένη» κατάσταση για να πάει στον αιώνιο αντίπαλο, αψηφώντας το γεγονός ότι θα δημιουργούσε ορκισμένους εχθρούς και κανείς δεν μπορούσε να του εγγυηθεί ότι θα έκανε καινούριους φίλους.
Μέσα σε δύο χρόνια οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του Ελληνικού πρωταθλήματος μετά από 15 «άνυδρα» χρόνια, αλλά δεν σταμάτησε εκεί.
Το 2013, υπό την καθοδήγηση του, η ομάδα του Πειραιά πέτυχε κάτι που το Ευρωπαϊκό μπάσκετ είχε να δει 21 χρόνια. Από την εποχή της εκπληκτικήςΓιουγκοπλάστικά των Ράτζα, Κούκοτς, Περάσοβιτς, κανένας άλλος σύλλογος δεν είχε κατακτήσει την Ευρωλίγκα δύο συνεχείς χρονιές.
Στο πρώτο ημίχρονο του τελικού στο Λονδίνο, όταν οΡούντι έβγαζε τη γλώσσα του κι οδηγούσε την ΡεάλΜαδρίτης σε προβάδισμα 17 πόντων, ο Σπανούλης δεν«βλεπόταν». Στο δεύτερο ήταν χάρμα ιδέσθαι,«καταδίκασε» την «Βασίλισσα της Ευρώπης» και οδήγησε τον Ολυμπιακό, σε έναν θρίαμβο που έκανε ολόκληρη την Ήπειρο να του υποκλιθεί.
Από πέρσι σε όποια Ευρωπαϊκή πόλη παίζουν, οι Πειραιώτες κερδίζουν το χειροκρότημα, με τονΣπανούλη να τυγχάνει πρωτοφανούς αντιμετώπισης κι αναγνώρισης.
Αν προσπαθήσει κάποιος να τον συγκρίνει (στην παρούσα χρονική στιγμή) με άλλον Έλληνα αθλητή, απλά θα αδικήσει τον «Kill Bill»και θα δώσει πάτημα σε ανθρώπους με σοβαρά προβλήματα στέρησης…
Ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο πρώτος, πολύ απλά διότι είναι από την Λάρισα και δεν θα έπρεπε να είναι.
Πηγή : www.olympiacos24.gr